Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

«Δεν μπορώ να υπάρξω χωρίς εσένα.
Η ζωή μου σταματά στην στιγμή, που θα σε ξαναδώ.
Δεν βλέπω πέρα από αυτό.
Με έχεις απορροφήσει…

... γράψε τις πιο γλυκές λέξεις και φίλησέ τες
ώστε να μπορούν τουλάχιστον τα χείλη μου
να αγγίξουν τα δικά σου όπου κι αν βρίσκονται.

Για μένα δεν ξέρω πώς να εκφράσω την αφοσίωσή μου:
θέλω την πιο λαμπρή από το φως λέξη, την πιο όμορφη...

...Σχεδόν εύχομαι να ήμασταν πεταλούδες και να ζούσαμε
τρεις καλοκαιρινές ημέρες - τρεις τέτοιες ημέρες μαζί σου
και θα ένιωθα μεγαλύτερη χαρά από όση θα μπορούσαν
να χωρέσουν 50 κοινά χρόνια».


|John Keats | ερωτική επιστολή στην Φάννυ Μπράουν |

 

... εμένα να ρωτάς...

Όσα και να είναι τα πέταλα, πάντα Μ'αγαπά by margarita_nikolayevna posted 9 Μαρτίου 2025 at 17:10

 

The course of true love never did run smooth; But, either it was different in blood,
O cross! too high to be enthrall’d to low.
Or else misgraffed in respect of years,
O spite! too old to be engag’d to young.
Or else it stood upon the choice of friends,
O hell! to choose love by another’s eye.

William Shakespeare, A Midsummer Night’s Dream

 

Αν μπορώ να σου δώσω μια μικρή χαρά, πρέπει να σου τη δώσω αμέσως.
Μακάρι κάθε μέρα να μπορούσα.
Κάθε μέρα ως την τελευταία στιγμή.

Γ. Σεφέρη, Γράμματα στη Μαρώ

 

Όταν ένας άντρας αγαπάει μια γυναίκα
Την παίρνει καταρχή στα γόνατά του
Φροντίζει να της βγάλει τη φουστίτσα
Ώστε το πανταλόνι του να μην καταστραφεί
Γιατί το ύφασμα πάνω στο ύφασμα
Φθείρει το ύφασμα.
Κατόπι με τη γλώσσα του κοιτάει αν της έγινε
Σωστά η αφαίρεση αμυγδαλών
Αλλιώτικα υπάρχει φόβος μόλυνσης.
Μετά, για να μη μένουνε τα χέρια του αδρανή
Ψάχνει βαθιά, όσο μπορεί βαθύτερα
Ωσότου ανακαλύπτει την ουρά
Από ‘ναν άσπρο ποντικό
Που ‘χει βαφτεί στο αίμα
Και μαλακά τραβάει την κλωστή
Να φτάσει ως το ταμπάξ.

Πρώτος Έρωτας, Μπορίς Βιάν​

 

Αγάπη είναι να δίνεις κάτι που δεν έχεις σε κάποιον που δεν το θέλει...

Ζακ Λακαν, 1901-1981

 

Εγώ πιστεύω ότι αγάπη είναι να σε ενδιαφέρει μόνο η ευτυχία του ανθρώπου που αγαπάς ανιδιοτελώς και χωρίς ανταπόδοση .

 

Πέρα στο θολό ποτάμι
έσκυψε η νύχτα να λουστεί
έτσι και η όμορφη Μπελίσα
μ’ ένα φιλί θα δροσιστεί.

Πάνω στο πέτρινο γεφύρι
κάθεται η νύχτα δροσερή
έτσι και η όμορφη Μπελίσα
στον κήπο θα τον καρτερεί.



Από το θεατρικό έργο Ο Περλιμπλίν και η Μπελίσα του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, που παρουσίασε το Θέατρο Τέχνης το 1959. Δισκογραφικά, το τραγούδι αυτό πρωτοεμφανίστηκε το 1972, στον Μεγάλο Ερωτικό του Μάνου Χατζιδάκι. Περιλαμβάνεται στον τόμο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα Θέατρο και Ποίηση, απόδ. Νίκος Γκάτσος, Εκδόσεις Πατάκη (2016).