Μια στεκιά στο μάτι...

Χτες στο Gagarin είχε μια πολύ σημαντική εκδήλωση. Ένα κινηματογραφικό αφιέρωμα στο μεγάλο Έλληνα σκηνοθέτη, στο Νίκο Νικολαιδη που πέθανε το Σεπτέμβριο που μας πέρασε. Δεν κατάφερα να παρακολουθήσω όλη την εκδήλωση. Μετά από μισή ώρα έφυγα φορτωμένος. Ο δρόμος της Αθήνας ήταν και είναι ο καλύτερος τρόπος να αναλογιστείς τον κινηματογράφο του Νικολαιδη, να δεις πόσο έχουμε πέσει από αυτές τις ηρωικές εποχές (δεκαετία του 1960) ποτ τουλάχιστον αμφισβητούσαν.

Έφτασα στο σπίτι και κουρασμένος όπως ήμουν έκατσα και έγραψα ένα κείμενο πυ θα εμφανιστεί σύντομα στο www.cinemainfo.gr. Το χρωστάω στο Νίκο. Στη ματιά του που, για εμένα, είναι ο δείχτης για την decadence που έχουμε πέσει. Έλα όμως που πιστεύω ακράδαντα στη νέα γενιά. Εκεί βρίσκω ελπίδες. Η τελευταία ταινία του Νίκου ήταν βουτηγμένη στην απογοήτευση. Ελπίζω και θέλω να βγει ψεύτης, για το καλό μας...

Πάντως θα σας συμβούλευα να δείτε όλες τις ταινίες του και να διαβάσετε το τελευταίο βιβλίο του που δεν πρόλαβε να το δει τυπωμένο, "Μια στεκιά στο μάτι του Μοντεζούμα".

 

Απάντηση: Μια στεκιά στο μάτι...

τι εννοεις Γιαννη μου?

 

Εγώ αν και καθυστερημένα είδα το the zero years, καλό ήταν   για άλλες ταινίες του δεν θυμάμαι αν έχω δεί...

 

Συγνώμη δεν πρόλαβα να το βάλω κανονικά. Τώρα μπορείτε να το δείτε στο πρώτο ποστ. Σας ευχαριστώ.

 

Δυστυχώς δεν τον γνωρίζω.Θα προσπαθήσω να ενημερωθώ σχετικά.


[Οφ δε ρεκορντ]Ουφ! Καλά που το διευκρίνησες και το έβαλες κανονικά john_slave96 γιατί βλέποντας το αρχικό σου πόστ άρχισα να ανησυχώ.Δεν καταλαβαίνω όλα τα θέματα ειδικά τα μεγάλα και βαθυστόχαστα σκέφτηκα, αλλα κι αυτό που είναι δυο λέξεις;Τέλος καλό όλα καλά[εντ οφ δε ρεκορντ, τερν ιτ]

 

Ξέχασα να αφιερώσω αυτό το μικρό ποστ στην SM_Art που δέχτηκε τον "ξένο", όπως λένε οι Κύπριοι, χτες. Γιατί τόσο πολύ της άρεσε ο Νίκος.