Μικρες Μουσικες Περιπλανησεις

Πάνω μου γέρνει ένας σακάτης ουρανός ριγούν τ' αστέρια, πέφτουν στο αδιάβροχό μου. Είναι συνήθεια που έχω από μικρός ν' αγαπάω ό,τι με σπρώχνει στο χαμό μου. Υφαίνω σάβανα με ήλιους παιδικούς, αναρωτιέμαι αν θα βρω κάποιο σου χνάρι. Μαθαίνω νέα σου από δαίμονες τρελούς, απ' αστροναύτες που σε είδαν στο φεγγάρι. Κάνω παρέα με λεπρούς που θέλουν χάδια, μ' άγια ρεμάλια και μυαλά σακατεμένα, κατατρεγμένους που αγκαλιάζουνε σκοτάδια μήπως ακούσω και μου πουν κάτι για σένα. Και έτσι βυθίζομαι στην άβυσσο μ' απόγνωση αφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος. Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' την κόλαση και εγώ έχω φτάσει εκεί και την προσμένω.

 

Σου στέλνω αυτό το γράμμα βγαλμένο Απ΄τα πιο σκοτεινά υλικά του θανάτου της ψυχής μου. Το σώμα μου, ένα κοχύλι που κάποτε μέσα του πλάγιαζες Αργεί τώρα, κάτω από βρώμικα σεντόνια Αποζητώντας τα μέλη του στ΄απομεινάρια μιας θυσίας. Οι μέρες εδώ κυλούν σαν μικρά πεπρωμένα του τίποτα Που κατεργάζονται την εκμηδένιση μου Θρυμματίζουν όλα μου τα άστρα Και μ' αποδίδουν ξανά στο κενό διάστημα Στα ερωτηματικά και τους τρόμους Στα γράφω όλα αυτά , αυτή τη νύχτα Καθώς πίνω το τελευταίο μου ποτό με το Διάβολο Και φυσάει μι' αργόσυρτη βροχή Φορτωμένη μ΄αναμνήσεις κι αποχαιρετισμούς Και την ανία της ζωής χωρίς εσένα....

 

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!