Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι

Συζήτηση στο φόρουμ 'Τέχνη' που ξεκίνησε από το μέλος zinnia, στις 8 Ιανουαρίου 2009.

  1. zinnia

    zinnia Contributor

    Τένεσι Ουίλιαμς
    «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι» *

    Το μόνο καλοκαίρι, που η μητέρα του Σεμπάστιαν, η κυρία Βέναμπλ, δεν συνόδεψε το γιο της στις διακοπές του αλλά η νεαρή του εξαδέλφη (Κάθριν), κι αυτός βρήκε τραγικό θάνατο.

    Τυχαίο γεγονός; Δεν νομίζω. Θα συνέβαινε αργά ή γρήγορα, εκεί πήγαινε, το μόνο που χρειαζόταν για να συμβεί ήταν, ο «σωστός χρόνος» η χαλάρωση του σφιχτού εναγκαλισμού της μητέρας αράχνης και η μέχρι ασφυξίας αρρωστημένη αγάπη (έρωτας) που του επέβαλε η μητέρα του με το άλλοθι να τον προφυλάξει και να τον έχει μόνο δικό της.

    Η Κάθριν, ερωτευμένη με την ασφαλή εικόνα του, όχι φανερά, λειτουργούσε άθελα της σαν «κράχτης», ώστε ο ομοφυλόφιλος Σεμπάστιαν να κρατάει τα προσχήματα από τη μία και να βρίσκει αφειδώς εραστές από την άλλη. Όλους τους βόλευε αυτό. Έτσι νόμιζαν. Την Κάθριν, για να είναι κοντά του, προφυλαγμένη έτσι κι αλλιώς από τη «τρομαχτική» διείσδυση του αρσενικού, αγνοώντας ή μη δίνοντας μεγάλη σημασία στις συνέπειες, τη μητέρα του που ήξερε πως δεν κινδυνεύει να αντικατασταθεί στη ζωή του Σεμπάστιαν από την Κάθριν και την όποια Κάθριν αυτού του κόσμου και τέλος ο ίδιος ο Σεμπάστιαν που το περυσινό καλοκαίρι, απαλλαγμένος από τον σφιχτό βρόγχο της σαρκοβόρας (σαν τα λουλούδια στον τροπικό κήπο της που καλλιεργούσε με αληθινό μεράκι) μητέρας του, αφήνεται να κατασπαραχτεί σε μια παραλία του Μεξικού και να αναλωθεί από νεαρά αγόρια βάζοντας τέλος στη ζωή του, σε μια ζωή που εκείνος ζούσε «λάθρα».


    -Εσύ τον σκότωσες, εσύ είσαι η μόνη υπεύθυνη, λέει στην Κάθριν η κυρία Βέναμπλ.

    Αναμενόμενο. Η εύκολη και πιο ανώδυνη λύση να αποδοθούν ευθύνες. Την κλείνει σε ιδιωτική κλινική με απώτερο σκοπό να την απομονώσει , να μην πει τι πραγματικά έγινε εκείνο το καλοκαίρι, τι πραγματικά ήταν ο Σεμπάστιαν, ποια πραγματικά κρύβεται πίσω από την εύθραυστη, λεπτεπίλεπτη εστέτ γρια που είχε μοναδικό σκοπό της ζωής της να κρατήσει δικό της το γιο της, να τον «φάει» λειτουργώντας εκείνη ως πρότυπο κι όχι ο πατέρας του, εκείνη το κέντρο του σύμπαντός του κι όχι μια νέα γυναίκα που θα έπαιρνε τη θέση της, όπως συμβαίνει σε πολλές μητέρες που μεγαλώνουν αγόρια.

    Η λοβοτομή, είναι η πιο ταιριαστή λύση. Κάνει τους ανθρώπους να «ξεχνούν». Να ξεχνούν τα πάντα. Ακόμα και το αβάσταχτο βάρος των δικών τους ευθυνών. Αρκεί να μην έχουν μάρτυρες. Κάποιον να τους την λέει. Κατάμουτρα. Στον περίγυρο.

    Απαιτεί, λοιπόν, να κάνουν στην Κάθριν λοβοτομή, εξαγοράζοντας την σιωπή και την συγκατάθεση των δικών της με το χρήμα και για να επιβάλει τα κατά συνθήκη ψεύδη της τάξης της , για να μην αποκαλυφθεί η θανάσιμη κυριαρχία της, όλα μεταμφιεσμένα με το πρόσχημα της ανιδιοτελούς αγάπης.

    Όλοι οι άνθρωποι ενορχηστρωμένοι κάτω από τις οδηγίες της, σε ένα γαϊτανάκι, σ΄έναν χορό που δεν τέρπει, δεν εξυψώνει, και προπαντός δεν την αφήνει να ησυχάσει.

    Θύτης, ένας. Θύματα, πολλά. Η «θυσία» δεν φέρνει τη λύτρωση.




    *Αφορμή για να γραφτούν αυτά, μου έδωσε ο Fanshawe πρόσφατα. Οι αιτίες είναι βαθύτερες. Μια βουτιά στο δικό μου παρελθόν. Χωρίς λοβοτομή.