ΟΧΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ......

ΟΧΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ
************************************************************
Φίλοι και τεθλιμμένοι συγγενείς και συρφετός αγνώστων.
Δακρυσμένοι, περίλυποι, άχ τι κρίμα...καλός άνθρωπος,...
κι αυτοί οι ηλίθιοι οι νεκροθάφτες!!
Γιατί αργούν να τον φτυαρίσουν να τελειώνουμε??
Έχουμε και δουλειές ρε.. τελειώνετε σταδιάλλα!!
Αυτή η μία η πλευρά, οι αθάνατοι, οι ανυποψίαστοι,
(γιατί ρε πεθαίνουνε "οι άλλοι"??? )...
και απορούν και φτύνουνε τον κόρφο τους οι "ατέλειωτοι" !!
Πιο πέρα..η αθάνατη ψυχή,
παρατηρεί τη σαβούρα που σκεπάζουν με απορία και δέος.
Έκπληκτη αναγνωρίζει πως η μορφή αυτή ποτέ δεν ήτανε ο εαυτός της,
πως δεν ανήκε ποτέ στα σχήματα και τις εικόνες,..
πώς δεν ήταν η σπίθα απ' τη φωτιά, μα η φωτιά η ίδια!!!
(τι διάολο θέλω εδώ??)!!
Κοιτάζει ψηλά την απεραντοσύνη που είναι το αληθινό της σπίτι,
ρίχνει μια τελευταία ματιά στους "δακρυσμένους νεκρούς", χαμογελάει..!!
Ψάχνει στο "χρόνο"...αυτόν που την ξεγέλασε,
την αιτία και το λόγο για κάθε μιά πληγή που μέτρησε
πάνω στο άψυχο κουφάρι.
Μα δε θα φύγει χωρίς να δει το λάθος της, τώρα ξέρει!!
Ο μόνος χρόνος που υπήρχε ήταν "ΤΩΡΑ".
Που δε το έζησε ποτέ γιατί κοιτούσε πίσω στο "νεκρό" το παρελθών,
ή μπροστά στο αγέννητο το "μέλλον".
Κι έτσι ποτέ το "τώρα" δε το γνώρισε...τη μόνη δυνατή "ζωή"
σ'αυτό τον κόσμο του θανάτου.
Θεέ...τι πόνος...πόσα "ΤΩΡΑ" έχασε η δύστυχη αυτή ψυχή,
πόσα που δε μπορεί να τα μετρήσει??
Αχ να μπορούσε να βγάλει μια κραυγή... στ' αυτιά αυτών που κλαίνε,
ΟΧΙ για τη "χαμένη τους ζωή"..!!
Αχ να μπορούσε να ουρλιάξει..
μη κλαίτε Άνθρωποι φτωχοί, μάθετε απο μένα !!
"ΤΩΡΑ" τη λένε τη ζωή, αυτό είναι τ'όνομά της.
Κι'άν σας προσφέρουν χίλια χρόνια αγέννητα,
για ΜΙΑ Αληθινή ΣΤΙΓΜΗ απ'τη ζωή σας,
Όχι να πείτε Άνθρωποι...ΟΧΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ στους νεκρούς!!
ΕΣΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΤΕ..........
****************************************************************
Αφιερωμένο στα αγγέννητα του κόσμου.
"Saint Agriel"

 

Απάντηση: ΟΧΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ......

Καταπληκτικό!!! σε ευχαριστω είναι ένα υπέροχο Δώρο ζωής.

 

Απάντηση: ΟΧΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ......

Για να μαθαίνουν οι νεότεροι: Ο θείος Τάκης πρόκειται περί υπαρκτού προσώπου, του οποίου η αξιομνημόνευτος δράση, αποτυπώνεται με άφθαστο λυρισμό στο παραπάνω στιχούργημα. Ευχή όλων μας είναι να τύχει και της αναλόγου μελοποιήσεως, ώστε να μείνει κλασικό και να υπενθυμίζει εσαεί των παθών μας τα πάθη.
Σας ευχαριστούμε για την εμπνευσμένη δημιουργία που μας χαρίσατε.
Αποτελεί κατάθεση ψυχής.

 

Απάντηση: ΟΧΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ......

αίσχος?

 

Re: Απάντηση: ΟΧΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ......

πόθεν αίσχος;

 

Υπάρχει μία πάθηση που λέγεται "ψυχαναγκαστική προβολή" οι ψυχίατροι μπορούν να ενημερώσουν καλύτερα όποιον ενδιαφέρεται. Πώς εκδηλώνετε και γιατί είναι το θέμα μας . Ο πάσχων φέρει κάποιο βαθύτατο τραύμα συνήθως απο πολύ ισχυρό sock κατά την παιδική του ηλικία, το οποίο πολλές φορές είναι απίστευτα οδυνηρό. Στην περίπτωση λοιπόν που ο πάσχων αδυνατεί να αντέξει την ισχυρότατη αυτή πίεση, προβάλλει ασυνείδητα το τραυματικό του βίωμα απάνω στους "άλλους" και αυτόματα απαλλάσει εαυτόν. Το ότι πρόκειτε για παθολογική προβολή φαίνετε απόλυτα καθαρά απο το γεγωνός ότι το "τραύμα" μεταφέρεται όχι εξατομικευμένα ,(απ' το παιδί στη Μάνα για παράδειγμα) αλλά γενικευμένα!! Σάν να λέει ας πούμε κάποιος που ασθένησε επειδή "η μαμά του τον χαστούκησε" γιατι έκανε πιπί του στο πάτωμα :.... "ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΠΟΤΕ ΣΑΝ ΕΜΕΝΑ!!! ΕΙΣΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΚΑΤΡΟΥΛΗΔΕΣ!!!"... Τέλεια!!! Και τί σχέση έχει ρε
Agriel τώρα αυτό με το thread που κριτικάραμε? Πού κολλάει?? Κολλάει αν δέ κοροιδεύει κανείς τον εαυτό του..για ψάχτο λίγο........

 

Το μόνο που σε χωρίζει, φίλε Saint Agriel, από τους D/MM είναι η τεχνοτροπία. Τα υπόγεια νοήματα, μολονότι διαφέρουν κάπως, δείχνουν για όλους μας τον ίδιο προορισμό: το κοιμητήριο.
Με ειλικρινή εκτίμηση, αν και δεν γνωριζόμαστε.


ΥΓ. Τί άλλο βασανίζει τους στιχουργούς του Ζεϊμπέκικου για τον θείο Τάκη, από την αγωνία του θανάτου; Που σε κατατρύχει ωσαύτως κι ας είσαι, εσύ, πιό αισιόδοξος και ρωμαλέος. Παράβαλε:

ΥΓ2 Αν μάλιστα συνεχίσεις να συνομιλείς με τον εαυτό σου, όπως κάνεις στην τρίτη τουλάχιστον εκδοχή του post 9 (κατά το τελευταίο δίωρο) είμαι βέβαιος ότι η "ψυχαναγκαστική προβολή" θα αφήσει το Εγώ σου εσαεί ανέπαφο. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι το thread που εσύ, ο Sant Agriel, μαζί με τον Saint Agriel κριτικάρετε είναι εκείνο το οποίο ο Saint Agriel άνοιξε, ίσως εν αγνοία σας. Αν οι δύο τελευταίοι Saint Agriel συνεννοηθούν επ΄αυτού με τον πρώτο Saint Agriel, τότε ουδείς κίνδυνος θα απειλήσει ποτέ τη συνοχή της οικογενείας σας και τα ραπίσματα της μητρός σας σας ουδέποτε θα προκαλέσουν "τραυματική" ακράτεια.
Εύχομαι να υγιαίνεις και να εξακολουθήσεις να μπολιάζεις την ελληνική ποίηση με τη λεπταίσθητη διορατικότητα και το πηγαίο ταλέντο σου.

ΥΓ3 Μια παραίνεση, με την άδεια σου: Όταν συναντάς νεκρούς καθ΄ οδόν ή και στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ιδίως δε οσάκις ο ταξιτζής είναι πεθαμένος, μη δίνεις σημασία και μη διαλέγεσαι με τους τεθνεώτες. Αν τους αγνοήσεις, όπως κάνουν οι D/MM, γράφεις χειρότερα στιχουργήματα αλλά έχεις το κεφάλι σου ήσυχο.

 

Ένα παράπονο έχω μόνο... μου λείπουν τα χρώματα από τα γραπτά του Saint Agriel. ( Ή Vasileys, αν δεν απατώμαι.) Ταίριαζαν πάντα με τα λογοτεχνικά γραπτά αυτά, και τα χαρακτηριστικά bold γράμματα. Λεπτομέρειες; Ίσως, αλλά μου έχει μείνει ο καϋμός, του pop art χρωματισμού που τους πήγαινε τόσο... Άμποτε να τα απολαύσουμε ξανά και χρωματισμένα.

---

Άσχετο (επίσης) υστερόγραφο - "ισχυρό sock" --- "sock" σημαίνει "κάλτσα", αν θυμάμαι καλά.

​

 

Απάντηση: ΟΧΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ......

Γιατί λοιπόν, αγαπητέ Konstantinos, το δικό μου "δώρο" προς το forum διεγράφη;
Θεωρήθηκε άσχετο μήπως προς το αρχικό θέμα του νήματος; Γιατί; Τη ζωή και
το θάνατο επραγματεύετο, όπως και η εισήγηση.
Ή κρίθηκε υπερβολική η επιθυμία μου γιά την πραγμάτωση, εν τέλει, της ανωτέρω
εξαγγελίας;

Ημείς, πολλάκις έχομε νομίζω αποδείξει, ότι δυνάμεθα να αυτοσαρκαζόμεθα...
Υμείς όμως;

Ακριβώς! Ο δικός μου σεβασμός έχει από καιρού σωθεί... Αν όχι από τις 30/12/06,
τουλάχιστον από την, ουσιαστικά, εναρκτήρια "σεκάνς" της 06/01/07
( https://www.greekbdsmcommunity.com/forums/showpost.php?p=95706&postcount=1 ).
Ο νοών νοήτω.

Υ.Γ.: Πόσο θα ήθελα, αλήθεια, να έχω γνωρίσει τη "μαμά"...

 

Θα ήθελα να λήξει εδώ αυτή η διαμάχη, ειδάλλως θα αναγκαστώ να κλείσω το thread.

 

Απάντηση: Re: ΟΧΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΣΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ......

Το ξέρω..Υπήρξα θύμα της πρόσφατα..
Φίλε Άγκριελ είχα ένα τέτοιο τράβηγμα με έναν βασιλίσκο ,βασιλάκο,βασιλιά δε θυμάμαι ένυγουέη..καταλαβαίνω άμμεσα λοιπόν τα λόγια σου..Αν τον γνωρίσεις μίλα του για αυτό..αν δεχτεί βέβαια..

 

Έτσι όπως το βλέπω, σε ξένο αχυρώνα τσακώνεστε Saint Agriel / Vasileys και MindMaster, αποκτήσατε και γαλαρία κιόλας απ ότι είδα, κάτω από τις τρέχουσες συνθήκες δικά σας προβλήματα όλα αυτά, εμείς έτσι και αλλιώς φιλόξενοι άνθρωποι είμαστε εδώ πέρα... και τολμάμε να περνάμε και καλά με το βδσμ που έχουμε...

Εσείς D και MindMaster τί θέλατε να βάλετε εδώ το ποιηματάκι σας, πληκτροκοπιόσασταν νυχτιάτικα που πληκτροκοπιόσασταν δεν ξέρατε ν ανοίξετε ένα άλλο νήμα, πάντα όμως στο BDSM Art and Literature στο οποίο το δίχως άλλο ανήκουν όλα τούτα τα πονήματα; Άντε να γράφατε ως πρόλογο: "με αφορμή το τάδε ποίημα του Saint Agriel..."

Saint Agriel, η υπογραφή που επιλέξατε είστε βέβαιος ότι ταιριάζει με την ποιητική σας φύση;