Οι d/s σχέσεις στο ρεμπέτικο

Γιατί ο πολυερωτισμός ειναι στοιχείο των D/s σχέσεων; Aπο που προέκυψε αυτό;

Θα έλεγα ότι το συγκεκριμένο τραγούδι εκφράζει το πρότυπο του λαικού άνδρα όπως γινόταν αντιληπτό στη χώρα μας και μόνο κάποιες δεκαετίες πριν. Μέχρι και τη γενιά των πατεράδων μας θα έλεγα...

Κατά τα άλλα το να εισαι μαστούρης,καυγατζής και γυναικάς δεν πιστευω ότι σε κάνει πιο άνδρα απο τους άλλους...Μαλλον το αντίθετο...Ειμαι του άλλου τραγουδιού εγώ...Αυτού που κάτι λέει για χάνδρες,ζάρια χούγια και αλήτες...

 

Εχω την εντυπωση οτι στα ρεμπετικα ειδικα, η γυναικα που τραγουδηθηκε ηταν κατα κωρον η δυναμικη, αυτη που πηγαινε κοντρα στο ρευμα κ σε πολλα αναφερεται οτι εχει και πολλες κ διαφορετικες ερωτικες σχεσεις.Σε πολλα τραγουδια βλεπουμε τον αντρα να κλαιει κ να στεναχωριεται για μια γυναικα που του πηρε τα μυαλα κ την καρδια κ μαλιστα χωρις ιχνος ντροπης σε αντιθεση με το σημερα που οι αντρες δυσκολα εκφραζουν τα αισθηματα τους (και σε πλαισιο βδσμ οι κυριαρχοι αντρες ειναι αυτοι που δυσκολευονται περισσοτερο).
Οποτε τη σωματικη τιμωρια οπως αναφερεται στο παραπανω τραγουδι την εκλαμβανω ως τιμωρια στην αστατη ζωη της τραγουδιστριας (χωρια τα διαφορετικα προτυπα που ειχαν τοτε)κ οσο για τον πολυερωτισμο καλο ειναι να αφηνεις τον αντρα να κανει αυτο που θελει (μεχρι το γαμο ε  ) κ να νομιζει οτι ειναι απο πανω.....Αμα εισαι εσυ της καρδιας, οπως χαρακτηριστικα λεει, δε φοβασαι τπτ.   

 

Καίτοι συμφωνώ με την Έρη θα έλεγα πως η γυναίκα στο ρεμπέτικο παρουσιάζεται ως το αντικείμενο του πόθου πολλές φορές ως έρωτας πλατωνικός, ως μπορούμε να δούμε σε πολλές d/s σχέσεις σήμερα, ή βιωμένος.

Βέβαια υπάρχουν τραγούδια όπως το «Σκύλα, μ΄ έκανες και λιώνω», του Μάρκου, που η αφετηρία τους είναι κυρίως βανίλλα.

Από την άλλη πλευρά, παρουσιάζεται και η χειραφετημένη γυναίκα στην πρώιμη φεμινιστική Ελλάδα. «Η ντερμπεντέρισσα», αλλά και η πολιτικοποιημένη γυναίκα. Ο Τούντας (ο γνωστότερος πολυάμορους ρεμπέτης. Διατηρούσε λένε 4 καπατουμάδες ) το 1928, στην «Μπολσεβίκα» παρουσιάζει και αυτή την πτυχή, ειδικά σε μια εποχή, όπου με το «ιδιώνυμο» οι πιέσεις και το κυνηγητό κατά των αντιφρονούντων ήταν σε ημερήσια διάταξη.

Ένα είδος κυρίαρχης γυναίκας παρουσιάζεται σε εκείνη τη «Διαμάντω», του Γιοβάν Τσαούς, η οποία παίζει τους άντρες στο μικρό της δαχτυλάκι και χορεύει τον μάγκα της κατά πως θέλει. Εκείνος στο δεύτερο κουπλέ δεν προσπαθεί να το κρύψει.

Η ανεξάρτητη και μαγκιόρα γυναίκα παρουσιάζεται επίσης σε ένα παλιό τραγούδι του Τούντα με τη Ρίτα Αμπατζή. ( Καλλονή της εποχής και φωνάρα ).

Βρε εγώ είμαι η μόρτισσα η Κική
που ήμουν δυο μήνες φυλακή
γιατί είν' τα γούστα μου τρελά
και δε φοβούμαι τον μπελά
ξέρω και ρίχνω πιστολιές
σ' όποιον μου κάνει μπαμπεσιές.

Να συμπληρώσω κάτι εκτός σειράς . Σε μια ηχογράφηση που έχω στα χέρια μου όταν η Ρόζα Ασκενάζι τραγουδά : «Έξυπνος σαν την αλεπού και να με δέρνει που και που..» ο Μπάτης αναφωνεί :« Γειά σου Ρόζα μου, εσύ θα μου τα φας μέχρι φράγκο» .

Πολύ γνωστά είναι και τα τραγούδια που μιλάνε για χαρέμια και σκλάβες όπου η γυναίκα παρουσιάζεται ως δούλη, σκλάβα.

Στην αντίπερα όχθη έχουμε τον Μάρκο να τραγουδά « Ζαχαροζυμωμένη μου πέσε γλυκά κοιμήσου και στο 'νειρό σου να με δεις σκλάβο και δουλευτή σου »

Αυτό πάντως που γουστάρω κάργα στο Μάρκο είναι που στα τραγούδια του έχει από τα πιο τρυφερά ερωτικά τραγούδια μεχρι τραγούδια που δηλώνουν απόγνωση και υποταγή μπροστά στο γυναικείο φύλο «Φραγκοσυριανή», «Τα ζηλιάρικα σου μάτια», Νόστιμο τρελό μικρό μου), σε τραγούδια «αγανάκτησης» ή ζόρικα τραγούδια. «Μωρή τρελή μωρή ζουρλή τράβα στον νταβατζή σου.» ή και εκδίκησης «Ήθελα να 'μουν Ηρακλής» «Στα σίδερα με βάλανε» «Μικρός Αρραβωνιάστηκα», «ο Ισοβίτης κλπ»

Αυτά για την ώρα και ελπίζω να μην σας κούρασα.

 

Xainrix wrote:
"Πως θα σχολιάζατε το παραπάνω τραγούδι υπό τον ( πλατύ ) φακό του bdsm;"

Βασικά δεν γράφτηκαν με βάση το bdsm πρίσμα (αυτό που ξέρει ο κόσμος σήμερα)
αλλά οκ η μόρτισσα αναφέρεται στο ιδεατό - καταυτήν - πρότυπο του Άνδρα στο τραγούδι της (ίσως και λίγο υπερβολικά, δεν ξέρω αν και στη ζώή της ήτανε έτσι)

Νομίζω όμως ότι οι ρεμπέτες ήτανε άνθρωποι (άντρες και γυναίκες) που βυθίζονταν στα πάθη (βλέπε αυτοκαταστροφή, ναρκωτικά, πουτάνες, φόνοι, "λογαριασμοί").
Είχανε δε όλοι κάτι σαν διπολική διαταραχή (πολλοί καλλιτέχνες το έχουνε αυτό)
από την μια η δημιουργία (τραγούδια μοναδικής υφής) από την άλλη η αυτοκαταστροφή (εθισμοί κλπ).
Κάτι σαν κατάρα που πολλούς τους έστειλε στον τάφο (βλέπε Σιδηρόπουλο - που για μένα ήτανε κάτι σαν ρεμπέτης του Ροκ).
Είναι ένας ερωτισμός διανθισμένος με οριακές καταστάσεις.
Από την άλλη αυτού του είδους η υπαρξιακή αναζήτα (έστω και με εθισμούς, πάθοι κλπ) ήτανε πηγή έμπνευσης για αυτά που γράφανε.
Βουτάγανε στην παρανομιά ας πούμε, ε ταυτόχρονα βούταγαν και το όργανο και γράφανε ιδιάζουσα ποίηση.
Κατάστρεφαν εαυτούς για να δημιουργήσουνε αθάνατα έργα.
Κατά κάποιο τρόπο εξαγνίζονταν μέσω του πόνου και αυτό είναι και το στοιχείο που βλέπω να έχει συγκένια με τον πόνο στο bdsm.
Ωστόσο μια bdsm σχέση δεν πρέπει να έχει σαν γνώμονα την αυτοκαταστροφή (εκτός αν και τα 2 μέρη έχουνε συμφωνήσει κάτι τέτοιο).

Υ.Γ. Είχαμε ένα γέροντα στη γειτονιά που απεβίωσε πρόσφατα σε ηλικία 95 κάτι.
Στα πιο μικρά μου (13 περίπου) χρόνια μας δηιγίοτανε ιστορίας για τα βιώματα του. (η γειτονιά μου είναι στα προσφυγικά της πάτρας μια γενικά κακόφημη περιοχή από την εποχή των Σμυρνιών και των Ποντίων που ήρθανε να την κατηκήσουνε)
Ο ίδιος βυθισμένος στο αλκόολ ('επινε με μανιά μέχρι και τα τελευταία του) μια μέρα μας διηγηθηκε ότι έχασε τον μεγαλύτερο αδερφό του απο πρέζα εκείνη την εποχή (Γύρω στα 1935).
Και μας το έλεγε χύμα δεν έκριβε τπτ .
Μας ανέφερε χαρακτηριστικά : O αδερφός μου δεν ήτανε κάνας πρεζάκιας της σειράς, αλλά ο Άρχοντας της Πρέζας, πραγματικός πρίγκιπας ακόμα και όταν ήτανε μαστούρης
(Αυτό το αναφέρω για να καταδείξω ότι αυτοι οι άνθρωποι το πάθος - ακόμα και επίβλαβες - το βιώνανε σαν Μεγαλείο)

 

Βαπτίζοντας το Cuckolding, που νομίζω ότι εν γένει αποδοκιμάζεις, "πολυερωτισμό", το αποδέχεσαι ως στοιχείο μίας D/s σχέσης;

Είναι η λέξη "Cuckolding" που ενοχλεί ή το φύλο του πολυγαμικού μέλους ενός ζευγαριού (οι έως τώρα αναφορές στο Cuckolding έγιναν ως επί το πλείστον από ζευγάρια πολυγαμικών Mistresses/μονογαμικών σκλάβων ενώ το τραγούδι αναφέρεται σε πολυγαμικό άνδρα/μονογαμική γυναίκα);

 

Θεωρώ το λιγότερο γελείο να ψάχνουμε να βρούμε bdsm στοιχεία με το μικροσκόπιο σε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μας ακούμε βλέπουμε η διαβάζουμε.
Τώρα για το συγκεκριμμένο τραγούδι, αν αντί να σιχτιρίζουμε τη κοινωνία της εποχής που είχε μετατρέψει την γυναίκα σε άβουλο αντικείμενο κοιτάμε πως μπορούμε να την δικαιολογήσουμε προβάλωντας επιχειρήματα για υποτακτική ψυχολογία και ολοκλήρωση του ατόμου μέσω αυτής.... δεν πάμε καλά.
Η απλή εξήγηση οτι αυτά τα τραγούδια και αυτούς τους στοίχους γουστάραν να ακούνε τα "παλικάρια" (τα εισαγωγικά έχουν σημασία) της εποχής, που συντηρούσαν αυτά τα μαγαζιά μας φαίνεται πολύ μακρινή;

 

Η πιο απλή είναι συνήθως και η πραγματική...

 

Mάνο, ο Σκριβάνος ήντο μαστεράς, γή;

Κορυφαίος στίχος:
'κι αν έχεις άλλον πιο νταή, μαγκίτη κι αλανιάρη
αν του βαστάν τα κότσια του, ας έρθει να σε πάρει'

 

Απάντηση: Re: Οι d/s σχέσεις στο ρεμπέτικο

Μην ξεχνάς ότι το ρεμπέτικο δεν αντανακλούσε την κοινωνία εκείνης της εποχής.
Εδώ μιλάμε για περιθωριακούς ανθρώπους, κυνηγημένους, με τους δικούς τους κώδικες και νόμους. Ο αστός της δεκαετίας του 50 καμία σχέση δεν είχε με τον ρεμπέτη/σσα. Ακόμα και στα τραγούδια τόσο στο ύφος, όσο και στους στίχους-μουσική, οι διαφορές είναι αβυσσαλέες . Το ''ελαφρό''τραγούδι της δεκαετίας του 50, εξωραίζει τη γυναίκα ως ρομαντικό ιδεώδες, ή μυστήρια και απόμακρη ''Θεά'', ενώ το ρεμπέτικο με άμεσους, απλούς στίχους, της δίνει την βιωματική διάσταση των ανθρώπων που είχαν νιώσει στο πετσί τους, τι σημαίνει περιφρόνηση, αδικία, πόνος, ερωτική παραφορά.

Το να κατακρίνουμε εκείνη την εποχή με τα σημερινά μυαλά μας, είναι εύκολο.
Το δύσκολο είναι να κατανοήσουμε τι ακριβώς συνέβαινε σ' αυτόν τον ''υπόκοσμο'' που βίωνε την παρανομία με μια αίσθηση αρχοντιάς και μεγαλείου.

 

Επ' ευκαιρίας του θέματος, δοκιμάστε στο http://rebetiko.sealabs.net/
Εξαιρετική παρέα από γνώστες, τεράστια συλλογή κομμαθιών ακόμα και πολύ δυσεύρετων.
[Αν βρείτε κάποια από συνώματο μου μην απορείσετε, έχω ανεβάσει μερικά ταμπαχανιώτικα.]

 

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω σχεδόν απόλυτα με την προλαλούσασσα.