Ονειρα μου..

Χθεσινο ονειρο....

Εκει λοιπον που καθομουν στη στεγη της εισοδου και παρατηρουσα τα χρωματα των διαστημοπλοιων,περασε η ξαδερφη μου και μου λεει:
"Ελα να αρμεξουμε τις κατσικες,γιατι τωρα που μεγαλωσαν,τα χερια των αλβανων δε κανουν για τη δουλεια"
Καβαλησα λοιπον το καρτ μου και μπηκα στο μαντρι...Αλλα ο χαζος αφησα τη πορτα ανοιχτη και βρηκαν ευκαιρια ολα τα ζωα να φυγουν.Οι κοτες,οι παπιες,τα προβατα τα γατακια σε μεγεθος κερματος.Τα κυνηγησα να τα πιασω και οταν ημουν ετοιμος να τα πεταξω με σφεντονα παλι μεσα στο μαντρι,χτυπησε το το ξυπνητηρι...

(απο ο,τι φαινεται η συζητηση περι slaughtering μού ξυπνησε βιωματα...παντως δεν αρμεγουμε,δεν εχουμε εργατες αλβανους και εχω να δω παπια στην αυλη απο το 2001)

Εσεις κανενα παριεργο?(ή και οχι)

 

Το περίεργο στα όνειρά μου είναι η επαναληψιμότητα. Βλέπω τα ίδια όνειρα, ξανά και ξανά επί έτη. Στην εφηβική ηλικά το συνηθέστερο όνειρο ήταν η σφαγή και ο τεμαχισμός ενός άγνωστου άνδρα με μαχαίρι.

Τα τελευταία 4-5 έτη βλέπω όνειρα που αφορούν σε τρεις έννοιες: το βδέλυγμα, τα ψάρια και το ύψος.

Τα μεν περί βδελύγματος είναι δύο. Στο πρώτο, το οποίο είναι το συχνότερο όλων, το στόμα μου γεμίζει με αίμα, σκύβω στον νιπτήρα, το φτύνω και μαζί με αυτό φτύνω και τα δόντια μου. Στο δεύτερο τα ματια μου πλυμμηρίζουν με ένα καφέ παχύρευστο υγρό που μετατρέπεται σε σκουλήκια (Υπάρχουν κάποια καφέ σκούρα κυλινδρικά σκουλίκια που όταν κάτι τα ενοχλήσει μαζεύουν το σώμα του σπειροειδώς, αυτά βλέπω αλλά δεν γνωρίζω το όνομά τους.), τα τραβάω με τα δάχτυλά μου αλλά το μήκος τους είναι άπειρο, τραβάω συνεχώς και δεν απαλάσσομαι από αυτά ποτέ.

Τα περί ψαριών ποικίλουν. Άλλοτε οι κοντινοί μου άνθρωποι, μου δωρίζουν ψάρια, άλλοτε τρώω ψάρι και άλλοτε το γεννώ. Τις περισσότερες φορές κοιτάζω τον ουρανό και βρέχει μικρά ασημένια ψάρια.

Για τα περί ύψους. Είτε πετάω με αυτοσχέδιες ιπτάμενες συσκευές (Έχω εκτελέσει πτήση με τη βοήθεια ενός κουβά.) Είτε βρίσκομαι μέσα σε έναν ανελκυστήρα και κινούμαι ανοδικά ή καθοδικά στο χώρο και ταυτόχρονα έμπροσθεν ή όπισθεν στο χρόνο (Για παράδειγμα στο 20ο υπόγειο ζουν άνθρωποι της λίθινης εποχής, στο ισόγειο σύγχρονοι άνθρωποι και στον 20ο όροφο μεταγενέστεροι άνθρωποι). Σε ένα επίσης συχνό όνειρο, όσο ο ανελκυστήρας κατεβαίνει, τόσο ο θάλαμος μικραίνει, μέχρι που στο τέλος δεν μπορώ να κινηθώ καθόλου. Τέλος συχνά ανεβαίνοντας στον τελευταίο όροφο του κτιρίου βρίσκομαι σε ένα κυλινδρικό δωμάτιο με 360 μοίρες θέα στον ουρανό, ο ανελκυστήρας εξαφανίζεται, το δωμάτιο είναι άδειο, δεν υπάρχουν σκάλες και σκέπτομαι ότι ίσως έχω πεθάνει και θα πρέπει να μάθω να ζω εκεί μόνη, για πάντα.

 

Απάντηση: Ονειρα μου..

Στα όνειρα μου βγαίνουν πολύ έντονα οι επιθυμίες μου..

Μου είχε κάνει εντύπωση ένα πάρα πολύ ζωντανό όνειρο,πως περπατούσα στους σχεδόν έρημους και περιποιημένους δρόμους μιας ελληνικής (προσδιόριστο ποιας )μικρής πόλης.Το όνειρο ήταν μεγάλης διάρκειας και έχω ακόμα πολλές εικόνες στο μυαλό από λεπτομέρειες όπως στενά,δρόμοι,παράθυρα,σκεπές με κεραμίδια,βεράντες,πλατείες και ανθρώπους που αδιαφορούσαν με την παρουσία μου όταν ήμουν κοντά τους.Δε θυμάμαι καθόλου αυτοκίνητα και άλλα οχήματα.Ξύπνησα,όταν μετά από αρκετή περιπλάνηση βγήκα σε ένα ύψωμα έξω από την πόλη και την αντίκρυσα τότε από ψηλά..

 

Συχνά έβλεπα τέτοια σκηνικά έτσι όπως τα περιγράφεις. Τα αστικά τοπία έβγαζαν δυσάρεστη αίσθηση. Πολύ παλιά έβλεπα τρελλούς εφιάλτες. Εδώ και πολλά χρόνια όλα είναι πάρα πολύ γαλήνια. Τώρα ασυνείδητα "αποσυνθέτω" και ανασυνθέτω με ηρεμία τα δεδομένα της μέρας.

Υπέροχη αίσθηση η αιώρηση - κι ακόμα πιο υπέροχη που γίνεται κόντρα σε κάθε λογική...
Ένα βράδυ "έπεφτα" και κατά την πτώση είπα στον εαυτό μου πως μπορώ, αν θέλω, να πέσω αργά, γλυκά και με ασφάλεια, όνειρό μου είναι, ότι θέλω κάνω! - σαν μια κόλα χαρτί στον απαλό άνεμο - έτσι κι έκανα, κι από τότε δεν έπεσα πια.

Ένα περίεργο όνειρο περιελάμβανε κάτι σαν τη φλεγομένη βάτο - μικρές, στιγμιαίες φωτιές "ψυχικής τριβής" που όχι μόνο δεν έκαιγαν, αλλά δρόσιζαν σαν γλυκό νερό πηγής.

Άτιμο μυαλό, ρε μακαρίτη Σίγκμουντ...

​

 

Απάντηση: Ονειρα μου..

τα όνειρά μου αντικατοπτρίζουν την περίοδο που διανύω... τελευταία είναι αγχωτικοί εφιάλτες... σε μια βδομάδα θα ηρεμήσω...

 

Μια απο τα ιδια.......Μικρη εβλεπα αρκετους εφιαλτες, πολυ συχνα τους ιδιους να επαναλαμβανονται.....Τωρα μονο οτι εχω στο μυαλο μου αλλα αυτο με τρομαζει μερικες φορες γιατι πραγματικα ειναι περιεργα και ανωμαλα.......

Αμφιβαλλω αν υπαρχει ανθρωπος που δεν ενιωσε το αισθημα της αιωρησης σε καποιο ονειρο του κ με οποιοδηποτε τροπο.Ειτε να πεφτει ειτε να πεταει.

Το ωραιο πλεον με καποια ονειρα μου ειναι οτι τα ελεγχω....Σα να ειμαι ο σκηνοθετης,βαζω καποιους να παιξουν κ εγω απλα παρακολουθω και διορθωνω οτι δε μ'αρεσει μονο που δεν υπαρχει σεναριο παντα  
Αλλα αυτο που με εκνευριζει ειναι οτι τα πιο ωραια ονειρα κοβονται ΠΑΝΤΑ στο καλυτερο μα ΠΑΝΤΑ ομως.....  

 

Έχετε δει όνειρο σε ...συνέχειες ? Έπι τέσσερις νύχτες συνεχόμενα.Την τέταρτη νύχτα έπεσα πλέον να κοιμηθώ με την πεποίθηση ότι η ταινία θα συνεχιστεί.Σαν κάτι να μου το έλεγε.Και θυμάμαι αρκετές λεπτομέρεις ακόμη και μετά από 10 χρόνια.

 

Μας δουλεύεις ρε μεγάλε; Σε λίγο θα μας πεις ότι έπεφταν και διαφημίσεις ενδιάμεσα...  

 

Εγώ βλέπω και μιούσικαλ. Σοβαρά μιλάω.
Όνειρα μιούσικαλ. Με μπαλέτο ορχήστρα τραγουδιάρες, μετρ, πόρτα, μέχρι και λουλουδούδες.

 

Έχω πάψει εδώ και χρόνια να βλέπω όνειρα.
Σε μικρότερη ηλικία έβλεπα τον εαυτό μου να αναδύεται από μια λίμνη γεμάτη νούφαρα, μακρύ μαύρο μαλλί με μια ορχιδέα στο αυτί. Καθώς πλενόμουν γυμνή στην λίμνη ξαφνικά άρχιζαν να εμφανίζονται Λοκατζήδες και να με περικυκλώνουν. Ξυπνούσα πριν δω την συνέχεια γμτ! Ωραία τσόντα θα ήταν!

 

μπρρρ ... και πως ζείτε ρε παιδιά με τέτοιους εφιάλτες συνεχόμενους??   πω πω!!

Εγω 3- 4 φορες εχω δει εφιάλτη στη ζωη μου και όχι ακριβώς γραν γκινιολ...και ακόμα τους θυμάμαι! Aφήστε που την επόμενη νύχτα δεν ήθελα να κοιμηθώ μπας και τον ξαναδώ!!
Οι εφιαλτες μου ειχαν απλά την αίσθηση του ασχημου ονείρου αλλά χωρίς αίματα ή δρακους και τέτοια ευτυχώς!!!

Τα τελευταία 4 χρονια τα ονειρά μου έχουν ένα χαρακτηριστικό :ό,τι και να δω στον ύπνο μου , ευχάριστο ή δυσαρεστο ή αδιάφορο, πάντα εχω την αίσθηση ότι το βλέπω ή το ζώ μαζί Του... (περίεργο ε?   )

 

Απάντηση: Re: Ονειρα μου..

Εσύ πρέπει να είσαι το πιό γαμώ τα άτομα του φόρουμ.. Θά'θελα να σε γνωρίσω..Μην φαντάζεσαι κάτι πονηρό, εξάλλου έχεις την Αστάρτη για τα άλλα κόλπα!! Όταν κανονίσουμε τον επόμενο καφέ θα είναι χαρά μας να παραβρίσκεσαι!!!