Ο Λουδοβίκος 14ος λοιπόν...

Έκανα μία περαντζάδα, λίγο βιαστικά και διακριτικά είναι η αλήθεια, από το νήμα για τη δεοντολογία και τις τεχνικές διεκδίκησης σκλάβων και έπεσε το μάτι μου σε κάποιες κουβέντες που έλεγε το ζεύγος Ντολμανσέ για τον Λουδοβίκο 14ο.

Σκέφτηκα ότι ο Λουδοβίκος είναι ίσως μία περίπτωση Κυρίαρχου για την οποία μπορεί να γίνει κουβέντα.

Πέραν της ζωώδους πλευράς του, π.χ. πώς έτρωγε (του σκασμού), έπινε (με μέτρο), αφόδευε (ήταν λίγο χύμα στις Βερσαλλίες αυτό το θέμα, όντως δεν έδειχνε να τους απασχολεί και πολύ το πού) κλπ, κλπ. είχε και ορισμένες κάπως πιό ενδιαφέρουσες πλευρές ως Κυριαρχική προσωπικότητα.

Στέφτηκε βασιλιάς νεώτατος, γύρω στα 16 αν θυμάμαι καλά.

Όταν έγινε αυτό ήταν δεμένος χειροπόδαρα από παντού.

Ήταν εξαρτημένος:
από τα συμφέροντα των Ιταλών,
από τα συμφέροντα των Ισπανών,
από τα συμφέροντα των Αυστριακών,
από την εκκλησία,
από τους φεουδάρχες,
από το παλιό κατεστημένο της αυλής,
από τον Πρωθυπουργό Μαζαρίνο.

Όλα αυτά τα συνέτριψε. Απόλυτα. Και το πιό δύσκολο κατεστημένο της εποχής, τους φεουδάρχες, δούλεψε πολύ και σκληρά για να τα συντρίψει.

Μπορεί να έτρωγε του σκοτωμού, αλλά δούλευε γύρω στις 16 με 20 ώρες την ημέρα, επί 50 χρόνια.

Και αυτό που άφησε πίσω του ήταν ακριβώς ότι όταν τελείωσε τη δουλειά του δεν υπήρχε πλέον φεουδαρχία στην Γαλλία αλλά απόλυτη, ελέω Θεού βασιλεία.

Για να το κάνει αυτό, τί ακριβώς έκανε μεταξύ άλλων; σαμπάριζε μαζικά και συστηματικά όλους τους παλιούς φεουδάρχες, άντρες και γυναίκες (εξίσου επίφοβα και τα δύο φύλα τότε στη λαχτάρα για εξουσία).

Φτιάχνοντας τις Βερσαλλίες.

Έδωσε σε όλους τους φεουδάρχες να καταλάβουν, με το καλό ή με το άγριο (το άγριο συνήθως ήταν καταδίκες σε θάνατο στην πυρά για ασέβεια ή απειλή για τέτοιες καταδίκες) ότι αντί να μαζεύουν στρατό στα μέρη τους - όπως ήταν τότε η ταξική αποστολή των ευγενών, έπρεπε να γίνουν αυλικοί Του στις Βερσαλλίες.

Το μήνυμα ελήφθη. Οι παλιά άρχουσα τάξη της Γαλλίας έγινε τύποις άρχουσα τάξη και προσέτρεξε στις Βερσαλλίες, συνήθως λέγοντας "σας παρακαλώ γαμήστε με κι εμένα". Για να ζήσουν το έκαναν, όχι πάντα για το κέφι τους.

Εκεί, δεν τους πήδαγε υποχρεωτικά. Αντίθετα, ήταν σχετικά εκλεκτικός. Πολυάμορους μεν, αλλά με τάξη και σύστημα. Οπωσδήποτε, τους ανάγκαζε να ξοδεύουν μέχρι εξόντωσης για να ακολουθούν τον τρόπο ζωής που Εκείνος απαιτούσε, στις Βερσαλλίες. Υποχρεωτικά ακριβά ντυσίματα, υποχρεωτικές χασούρες στα χαρτιά - όποιον παρακέρδιζε τον έστελνε για λίγο στη Βαστίλλη, στις πτέρυγες για τους ευγενείς, για ένα τουρ στις μεθόδους μαλακής ταπείνωσης.

Το ίδιο και όποιον παραπήδαγε, χωρίς την άδειά Του. Παρόλα αυτά, επειδή Κ/κανείς μα Κ/κανείς δεν γνωρίζει πώς ακριβώς επιλέγουν οι γυναίκες αυτόν που οι ίδιες εκλαμβάνουν ως το κυρίαρχο αρσενικό της αγγέλης, υπήρχαν κάποιες που αντιπαθούσαν τον Ίδιο και προτιμούσαν συστηματικά τους δευτερορολάδες της αυλής Του. Αυτό τον ενοχλούσε και όταν ήταν νέος ακόμα το πάλευε. Όσο ωρίμαζε, ήταν από τις λίγες περιπτώσεις που έκανε τον κουτό.

Στις Βερσαλλίες οι κυρίες υποχρεωτικά δεν φορούσαν εσώρουχα. Υποχρεωτικά φορούσαν φορέματα που έδεναν μπροστά στη μέση με έναν υποτυπώδη φιόγκο και ήταν ανοιχτά από κει και πέρα, δηλαδή ανοίγαν κάπως σαν κουρτίνες. Υποχρεωτικά διέμεναν σε κάμαρες που κανόνιζε η γραφειοκρατία του βασιλιά. Υποχρεωτικά οι κάμαρες δεν είχαν κλειδαριά.

Γενικά, από σεξ γινόταν μεγάλο πανηγύρι. Όλοι και όλες με όλους και όλες, αρκεί να ήταν "της σειράς τους". Ο Λουδοβίκος με τα κλύσματα και τα λοιπά και τα λοιπά ήταν σχεδόν ασκητικός σε σχέση με τους νεώκοπους παλατιανούς του.

Παντρεύτηκε την Ισπανίδα ινφάντα (διάδοχο), αν θυμάμαι καλά. Ήθελαν να του δώσουν μία που θα τον είχε του χεριού της, ελέγχοντας στρατό και λοιπά αλλά ελίχθηκε και πήρε μία που θα στεκόταν σούζα. Την είχε εκεί και γένναγε ακατάπαυστα.

Είχε διαδοχικά αρκετές ερωμένες.

Κοπελίτσες της αριστοκρατίας, αργότερα γκραν νταμ της αριστοκρατίας. Μερικές υπήρξαν σημαντικές για Τον ίδιο. Αυτό δεν Τον εμπόδιζε να τις κάνει οριστικά πάσα αλλού όταν έβλεπε ότι οι μέρες τους μαζί Του ήταν μετρημένες. Οριστικά, γιατί δεν μοιραζόταν καμμία με κανέναν. Και αυτήν που "έσπασε" την ξαπέστειλε επειδή "έσπασε" και αυτήν που "δεν έσπασε" κατάφερε να την ξαποστείλει επειδή "δεν έσπασε". Τις μέρες Του τις τελείωσε με την πλέον ελαστική. Και επίμονη. Κάπου 15 χρόνια Τον κυνηγούσε. Αυτήν που δεν έσπαγε, μόνο λύγιζε.

Έτσι ακριβώς το είχε πει:

"Η Λα Βαλιέρ είχε περισσότερα συναισθήματα απ ότι έπρεπε. Η Μοντεσπάν λιγώτερα. Η Μαιντενόν, ακριβώς τόσα όσα χρειάζεται."

Με την τελευταία, που τελεύτησε και τον βίο Του, έκανε έναν μοργανατικό γάμο, έχω την εντύπωση. Δεχόταν επισκέπτες με αυτήν δίπλα Του, συχνότατα γυμνή.

Στον σαδισμό του Λουδοβίκου 14ου οφείλεται η στάση στην οποία γεννάνε σήμερα οι γυναίκες στην δυτική κοινωνία. Ήθελε να βλέπει επακριβώς, από συγκεκριμένη οπτική και με κάθε λεπτομέρεια τις (μαρτυρικές τότε) γέννες των γυναικών Του.

Τελικά όλοι ήξεραν από "βαρύ" BDSM εκτός από Μ/μας, τους περισσότερους εδώ πέρα;

 

Πολύ καλό tender lilly !!!  

 

Tender αγαπητότατη,
θαυμάσιο.
Θα επανέλθω σε κάποιες ιστορικές λεπτομέρειες, αλλά το ουσιώδες το εξέθεσες έξοχα.
Ο Λουδοβίκος ήταν Παίκτης. Το μόνο που θα μπορούσε να αντιτάξει κανείς στις ερμηνευτικές περιγραφές σου (και τον υπαινιγμό μας) είναι πως ένας γεννημένος βασιλέας έχει μεγαλύτερη ευχέρεια παιγνίων από έναν κοινό θνητό.
Ωστόσο, όπως σημειώνεις εύστοχα, ο 14ος δεν ήταν άθυρμα. Υπήρξε τυραννικός αλλά και μεγαλοφυής. Αυταρχικός αλλά και ικανός περί τα διοικητικά και τα στρατιωτικά - πέραν των πολιτικών υποθέσεων.
Υποθέτω πως αν ζούσε σήμερα, έκπτωτος έστω, δεν θα ζητούσε οπαδούς από αγγελίες.

 

Οπως ακριβώς το λέτε Ντολμανσέ  , ευχαριστώ

Απλά να τονίσω, ότι και ως βασιλιάς ακόμα τα περιθώρια ελιγμών Του τα έφτιαξε μόνος Του. Ξεκίνησε την καριέρα Του με λιγώτερους βαθμούς ελευθερίας από πολύ ταπεινότερους υπηκόους Του.

 

Δεν πολυκαταλαβαίνω εκθειάζουμε ίσως το χειρότερο μονάρχη της Γαλλίας;
Η φράση εγώ είμαι το κράτος δε σας λέει τίποτα;

 

Ότι ήταν φιλαλήθης, αγαπητέ μου...

 

Τον θαυμάζεις βλέπω Dolmance....