Περί φόβου... ο λόγος.

Φοβάμαι.
Αλλά δε φοβάμαι να το λέω.
Δε φοβάμαι να το μοιράζομαι, γιατί τότε φοβάμαι λιγότερο.
Φοβάμαι τους δήθεν και τα πρέπει τους, τους επαΪοντες και τους ειδικούς, κάθε λογής.
Δε φοβάμαι να μοιράζομαι μαζί ΤΗΣ, τους φόβους μου.
Φοβάμαι τους έχοντες και κατέχοντες την ΑΛΗΘΕΙΑ, αυτούς που δεν πρέπει να τους αμφισβητήσεις.
Φοβάμαι το κιτς σαν τρόπο ζωής κι όσα αυτό συμπαρασύρει.
Δε φοβάμαι να μιλάω για όσα φοβάμαι.
Δε φοβάμαι το θάνατο, τη μίζερη ζωή τους φοβάμαι.
Φοβάμαι τους δεσμοφύλακες κι όχι τα δεσμα.
Φοβάμαι τους τίτλους πάνω απ τους ανθρώπους κι όχι τους ανθρώπους χωρίς τίτλο.
Α.

 

Οποιος δεν φοβαται να πει: φοβαμαι, ε τοτε δεν φοβαται τιποτα..γιατι ειναι ετοιμος, θωρακισμενος,γνωριζει και ξερει τι πρεπει να κανει..

 

Φοβομουν πολυ..ειναι η αληθεια..

Φοβομουν μη ΤΑ χασω..Φοβομουν μην μ απαρνηθουν..Φοβομουν μη με μισησουν..φοβομουν μη και δεν μ αγαπουν..Φοβομουν την οργη τους. Ετρεμα και ζαρωνα και γινομουν μικρη κι απραγη.. και μουγκη..και θυμωμενη με τον ιδιο το φοβο μου. Κι εκανα τη μια υποχωρηση πισω απο την αλλη, κι οσο υποχωρουσα τοσο εκεινα θεριευαν και γινονταν δυναστες..

Ο φοβος μου πελωριος με επνιγε..δεν μου αφηνε χωρο να δω την πραγματικοτητα οπως ειναι...

Τον ειπα το φοβο μου..τον μοιραστηκα..

- Πλησιασε το δαχτυλο σου στη μυτη σου, μου ειπε.
- Τι βλεπεις?

- Μια θολουρα βλεπω.

- Απομακρυνετο τωρα. Ειναι καλυτερα?

- Ναι. Τωρα βλέπω καθαρα το δαχτυλο μου.

Τι θελει να μου πει? αναρωτηθηκα..Να βλεπω απο αποσταση? Να κοιταω τους φοβους μου απο ενα μετρο?

Θυμηθηκα πώς απολαμβανω εναν πινακα ζωγραφικης..Τον κοιταω απο αποσταση ικανη να μου δειξει το συνολο.. Οταν θελω να δω λεπτομερειες καδραρω ειτε με τα χερια μου, ειτε πλησιαζοντας πιο κοντα του..

Και *ειδα*. Και μου ειπα - αυτα που σου λειπουν ειναι τα ορια. Ορια σε σενα, ορια στους αλλους. Τερμα οι υποχωρησεις που πρωτα απ ολους θυμωνουν εσενα την ιδια.

Ο φοβος μου πηγε περιπατο..












* Σ ευχαριστω

 

Φοβαμαι πολυ το πηγαδι...καπου μοιαζει να υπαρχει μια αιωνια απειλη μοναχα σε μενα αφοσιωμενη ...και φοβαμαι

Ηταν μια φορα ο βρασιδας ο λουλης και ο τελης...μια ωραια καλοκαιρινη μερα,ο ηλιος ψηλα και καυτος,αποφασισανε να πανε βολτα στο δασος για πικ-νικ,περπατουσανε ανεμελοι ανυποψιαστοι για τον κινδυνο,το ξεχασμενο πηγαδι ηταν εκει και καραδοκουσε το θυμα του..

Σφυριζανε και σουλατσαρανε ανεμελοι,ξαφνικα ο λουλης πεφτει μεσα στο πηγαδι,πανικος επικρατησε,ο βρασιδας και ο τελης προσπαθουσανε να βγαλουνε τον λουλη απο το πηγαδι...

Ματαια ομως


Παρολα αυτα ο λουλης πεθανε 64 χρονων

 

Εγω παλι φοβαμαι ... ολα εκείνα που εξωραίζουν με όμορφες θεωρίες και λέξεις και ιδεολογικά συμπλέγματα, τους φοβους κάποιων.

Φοβαμαι την όποια συγκάλυψη των φόβων , των ανασφαλειών και των παθών.

Φοβάμαι για εκεινους , αλλά ΚΑΙ εκείνους που καλύπτουν τους φόβους τους, γεμίζουν με οτιδήποτε άλλο τα κενά που αυτοι - οι φοβοι - δημιουργούν

Φοβάμαι το κακό που κανουν στον εαυτό τους , αλλα και στους άλλους!!!

Φοβάμαι πως αν ΑΝ ... εγω εχω τη δυναμη να διαχειρίζομαι τους φόβους μου - με δυσκολία όπως οι πιο πολλοί απο μας - τοτε φοβάμαι οτι εκεινοι οι φόβοι των άλλων...που ειναι καλυμμενοι και κρυμμενοι καλα...ειναι τοσο επικίνδυνοι..............

 

Ο Παπαϊωάννου με την φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου το έχει πει καλύτερα από μένα:

Κάνε κουράγιο καρδιά μου
Μην τυχόν και μ’ αρρωστήσεις
Έχεις πολλά υποφέρει
Φοβάμαι μη τσακίσεις

Έπεσες θύμα το ξέρω
Σου είχα πεί να προσέχεις
Με καρδιοκλέφτες πρίγκηπες*
Άλλη φορά να μη μπλέκεις

Κρύψε τον πόνο σου τώρα
Κι να μην παραπονιέσαι
Τα ίδια θα υποφέρεις
Αν δεν μ’ ακούς και τραβιέσαι

...μα ακόμα και αν τραγουδώ τους φόβους μου
ξέρω πως θα σταματήσω να "αναπνέω" μόνο όταν πεθάνω.

Αστάρτη


* με καρδιοκλέφτρες γυναίκες ο στίχος

 

Όπως είπε και ο πάνσοφος Βασίλης Παπακωνσταντίνου στο υπέροχό του άσμα «Φοβάμαι όλ' αυτά που θα γίνουν για 'μένα, χωρίς εμένα»

 

ρε τον πάνσοφο!


Φοβάμαι ολα αυτά που θα γίνουν για μένα, με ή χωρίς εμένα!

 

RE: RE: Περί φόβου... ο λόγος.

_____________________------------------------

τα ειπες ολα !

φοβαμαι πλεον .... τους ψευτικους ανθρωπους ,
και πολυ λιγοτερο , ... ελαχιστα , οτι απο μεσα μου βγαινει ....

 

Φοβάμαι τον θάνατο και τις αρρώστιες,
Φοβάμαι για το μέλλον του κόσμου,
Φοβάμαι τους ασυνείδητους, τους πονηρούς,
Φοβάμαι τους ανόητους. τους ανεγκέφαλους και τους δειλούς.
Φοβάμαι τους λύκους, τα τσακάλια και τις ύαινες

Φοβάμαι τις αλυσίδες και τα δεσμά.
Φοβάμαι οτιδήποτε απειλεί την Ελευθέρια μου

Φοβάμαι μη μου «δέσουν» ποτέ το δεξί μου χέρι με το αριστερό μου πόδι. !!!

 

Εγώ ένα πράμα φοβάμαι, μη μου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.

(κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε)

 

RE: RE: Περί φόβου... ο λόγος.

κι εσεις απο τη Γαλατια?