Το τρένο για θεσσαλονίκη...

Έχω ταξιδέψει δεκάδες φορές με τρένο. Και έχω φτάσει στον προορισμό μου. Το ίδιο και με αυτοκίνητο και με λεωφορείο. Αυτή τη φορά δεν έφτασα εκεί που ήθελα…

Ο πόνος είναι μεγάλος και είναι δικαιολογημένη η οργή. Αυτή τη στιγμή δε θέλω όμως να κάψω, να γκρεμίσω, να κρεμάσω…

Θέλω να αγκαλιάσω αυτούς που περιμένουν εμένα να φτάσω, να στηρίξω, τα μάτια να σκουπίσω, να απορροφήσω και όταν…

Ηρεμήσω, με λογική, σύνεση, να σκεφτώ τι πρέπει να φτιάξω στο μέλλον, ώστε να μη χρειαστεί ξανά…

Δεν θέλω να εκτονώσω στην οργή, την αντίδραση και στο μέλλον να ξεχάσω, μέχρι την επόμενη φορά.

Τα σπίτια δεν φτιάχνονται με θυμό. Τα παιδιά δεν μεγαλώνουν με αντίδραση σε έναν εφιάλτη, αλλά με στοχευόμενες σε όμορφα όνειρα για αυτά, δράσεις…

321859692_3417426961909931_1735257407718603705_n by Ηλίας posted 6 Ιανουαρίου 2023 at 19:58

 

για 8 χρόνια ταξιδευα 2 φορές το μήνα αθηνα-θεσσαλονικη την περιοδο 1994-2002. μπράλος-λιανοκλάαδι- δομοκος. ολο διασταυρώσεις με το χερι. εκτος απο τις καθυστερήσεις ποτε δεν ετυχε κάτι.
το τρενο μηχάνημα ειναι δεν φταίει.
κάνει οτι του πεί o χειριστης.
Δυστηχως λόγια παρηγοριάς δεν υπάρχουν , γιαυτούς που καλούνται να αναγνωρίσουν δικούς τους αο τα κομμάατια τους, τι να τους πεις, οταν δεν μπορούν να μαζεψουν τα δικά τους κομμάτια.
το τρένο ήταν και θα είναι για μενα το αγαπημένο μου μεταφορικό μεσον αυτό δεν αλλαζει.
Μια παρηγοριά γιαυτούς που εφυγαν, και γιαυτούς που έμειναν ισως , είναι οτι η συγκρουση είχε τέτοια σφοδρότητα που αυτοί που εφυγαν είδαν κατευθείαν το φως..
αυτοι που εμειναν να τους θυμούνται, και αυτοί που παλευουν στα νοσοκομεία είναι οι ατυχοι της υπόθεσης....