Υποταγή στην Εξουσία ( πειραμα)

Κλασσικό πείραμα του Milgram (1974)

Πειραματικό έργο: κάθε φορά που ο ‘μαθητής’ (πειραματικός συνεργός) έδινε λάθος απάντηση, ο ΄δάσκαλος’ (υποκείμενο) έπρεπε να του διοχετεύει ηλεκτρικό ρεύμα που δυνάμωνε (εικονικά) από 15 έως 450 volts.

Ευρήματα: Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι το 62.5% των υποκειμένων υπάκουσαν στον ερευνητή και έφτασαν μέχρι το τελευταίο προβλεπόμενο επίπεδο τιμωρίας, δηλ. τρία ηλεκτροσόκ των 450 volts. Κατά μέσο όρο, το μέγιστο ηλεκτροσόκ που έκαναν τα Υ στο μαθητή ήταν 360 volts.

Είναι εντυπωσιακό πόσο μεγάλη ήταν η υποταγή των Υ στην αυθεντία της εξουσίας

(ερευνητής).



Παραλλαγές του πειράματος – Παράγοντες που επηρεάζουν το βαθμό της υπακοής

α) εγγύτητα: όσο αυξάνει η εγγύτητα ‘δασκάλου’ – ‘μαθητή’ τόσο μειώνεται η υπακοή

β) εγγύτητα με τη μορφή εξουσίας: όταν ο ερευνητής δεν ήταν κοντά στο Υ αλλά ασκούσε την πίεση του μέσω τηλεφωνικών οδηγιών, το ποσοστό υπακοής μειωνόταν ενώ η πλήρης απουσία πίεσης από την πλευρά του ερευνητή μείωνε σημαντικά τα ποσοστά της υπακοής.

γ) παρουσία των άλλων: η παρουσία των άλλων που αρνούνταν να δώσουν ηλεκτροσόκ μεγαλύτερο των 150 volts μείωνε το ποσοστό υπακοής στο 10%, ενώ η παρουσία άλλων Υ που συνέχιζαν το πείραμα μέχρι το τέλος αύξανε το ποσοστό υπακοής στο 92%.


Τμημα κοινωνιολογια Παν. Αιγαιου.

 

Φαντάσου να ήταν τα ηλεκτροσόκ μαστιγώματα!!!

 

Το συγκεκριμένο πείραμα θεωρείται από πολλούς ως το κορυφαίο στο χώρο της Πολιτικής Ψυχολογίας και της Πολιτικής Επιστήμης γενικότερα. Ωστόσο επιτρέψτε μου να έχω κάποιες επιφυλάξεις ως προς το αν τα συμπεράσματα που βγαίνουν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπόψη όσον αφορά την υποταγή στην εξουσία. Τα υποκείμενα γνώριζαν πως το ρεύμα δεν ήταν πραγματικό και πως οι "μαθητές" δε διέτρεχαν κανένα κίνδυνο όσο κι αν αυξανόταν η υποθετική τάση του. Αν οι συνθήκες ήταν πραγματικές, φαντάζομαι πως το ποσοστό αυτών που θα δέχονταν ακόμη και να συμμετάσχουν σε κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ μικρό, πόσο μάλλον να φτάσουν σε σημείο να προκαλέσουν πόνο ή ακόμη και θάνατο στον ανακρινόμενο μαθητή.

 

Nαί έχει αναφερθεί αυτό το πείραμα με δραματοποίηση στην ταινία του Henri Verneuil (Ι... comme Icare - 1979) με πρωταγωνιστή τον Yves Montand

 

βασικά ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία της τιμωρείας αλλά της ανταμοιβής ,μπορείς να δεις το φαινόμενο της Υποταγής στην Εξουσία μέσα από τις εκλογές στην ελλάδα ,που είναι καθαρά πελατιακού χαρακτήρα, με κόμματα καθαρά προσωποπαγή , είμαστε 100 χρόνια πίσω...

 

αμα εχεις συμφωνησει να παιξεις αυτον τον ρολο του "μαθητη" .... τι μετραμε ? ... το ποσο θυμα εισαι αναμεσα στα υπολοιπα ? ....
δεν αφηνουν λεω εγω τα παιχνιδια να ανοιξουν κανενα βιβλιο στα πανεπιστημια ? .... πηγαινε μετα στον ιδιωτικο τομεα να πιασεις δουλεια και πες "συμμετειχα και στην ταδε ερευνα" ... ..... βρε που πανε τα λεφτα ....

 

@ isnogood: Μπορεί το συγκεκριμένο πείραμα κατά τη γνώμη μου να μη μπορεί να θεωρηθεί ως αξιόπιστο, ωστόσο αποτέλεσε πραγματική επανάσταση στο χώρο της Πολιτικής Επιστήμης, μια και ήταν μία από τις βάσεις για την ανάπτυξη της Θεωρίας Παιγνίων, που είναι ίσως η μόνη αξιόπιστη πειραματική προσέγγιση στον τρόπο λήψης αποφάσεων και χρησιμοποιείται ευρέως σήμερα από τα διάφορα κέντρα λήψης αποφάσεων. Και, φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως σκοπός του πανεπιστημίου δεν είναι μόνο να "παράγει" μελλοντικούς εργαζόμενους για τον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, αλλά και να δημιουργεί νέα γνώση... έστω και με πειράματα που φαίνονται γελοία.

 

Durcet μιλας λογικα και εχεις δικιο , γι αυτο και εγω ανακαλω εν μερη την δυσπιστια μου περι πανεπιστημιων .... ωστοσο πρεπει να πω οτι αν οι πολιτικες επιστημες βασιζοντε σε τετοια πειραματα .... αναρωτιεμαι ποια η αξιοπιστια των αποτελεσματων .....

 

Δε βασίζονται αποκλειστικά και μόνο σε τέτοια πειράματα. Απλώς, το συγκεκριμένο πείραμα θεωρήθηκε ως κάτι το επαναστατικό μια και ουσιαστικά αυτό ήταν που εισήγαγε την πειραματική μέθοδο σε μία επιστήμη που ως τότε βασιζόταν σχεδόν αποκλειστικά σε θεωρήσεις και έρευνες. Όσον αφορά την αξιοπιστία του, η αμφισβήτησή της από μένα πρέπει να θεωρείται δεδομένη...