Φάντασμα

Πίκρες, σε κάποιες στήλες
πίκρες, μακρινών αναμνήσεων με βία και φυσικά οργή
ούρλιαξε ένας δράκος
και αναζητάει ανάγκες
Ξεκάθαρα φώναξε,
ανοιχτά μάτια, καθαρή όραση
είναι.
Το χρώμα δεν είχε βάθος,
περασμένο, προπέρσινο
και ούτε ακόμη το μαχαίρι
που έμεινε χωρίς εκδίκηση
αυτό δικό μου
το φάντασμα.
Νανοτεχνίτης ρομποτιστής
απαράδεκτος ο κατασκευαστής.
Κι ο βασιλιάς παρατηρεί
έπεσαν δυο πύργοι.
Και τι πύργοι...

* * *

Νύχτα, αργά

σαν τη δυσκίνητη κατάμαυρη μάζα που συνεχώς μεγαλώνει
λαίμαργα
και καταβροχθίζει ακριβώς όπως η φιλία
τα πάντα.

Και στην απόλυτη [0] ηρεμία
εκεί ήρεμος στο μπαλκόνι
είδα πάλι αυτό που μόνο βράδια βλέπω
εκείνο το αγόρι να προσεύχεται σε Αυτήν.

 

Απάντηση: Φάντασμα

Ποια είναι η Αυτή;

(επειδή επιδέχεται πολλών ερμηνειών, με ενδιαφέρει αυτή του ποιητή..)

 

Ας πούμε η ελεύθερη πλευρά
ας πούμε το συναίσθημα

θέλω να γίνω αστυνομικός αλλά όλοι θα με λένε 'μπάτσο'
άρα γίνομαι γιατρός και όλοι με λένε θαυμάσιο θεραπευτή μορφωμένο και σωστά γαλουχισμένο

 

"Κι ο βασιλιάς παρατηρεί
έπεσαν δυο πύργοι."
... ο τελευταιος βασιλιας που εχασε δυο πυργους , εκανε πολεμο με ολο τον πλανητη ...
... τεσπα ... ο καθενας με τα προβληματα του ...

"Ποια είναι η Αυτή;
(επειδή επιδέχεται πολλών ερμηνειών, με ενδιαφέρει αυτή του ποιητή..)" .....
... υπαρχει και αυτη του Τολη .. : η μια , η μοναδικη ... (προφερετε με την μυτη κλειστη)

 

OK, πάμε βρώμικα.

Άντε και με την ηλικία
δεν είναι που θα φας
αλλά θα είμαι χυδαίος
όχι για τις λέξεις
αλλά γιατί θέλω να είμαι χυδαίος.
Χυδαίος στα λόγια
χυδαίος στη φαντασία
χυδαίος στη ζωή σου
χυδαίος και ξανά χυδαίος.
Εγώ χυδαίος και σ' ευχαριστώ.
Αλλά μην με κάνεις και κωλοπαίδι.
Άντε τώρα εσύ τρέχα να πεις τα δικά σου  
Ερπετά, γλυκά μου ερπετά...

 

Και μπες πιο βαθιά στο βούρκο σου λέει
όχι θα έμπαινες
θα έβγαινες
χωρίς κανένα τίμημα,
θα υπάρχει το τίμημα.

Τι χυδαίος ,
εδώ το αμάξι δεν βαύεται πριν το αστάρι
αλλιώς η δουλειά έχει ημιτέλεια
χάρισε στο μάστορα
τον ηλεκτρικό.

Αν είχες τις γυναίκες
ως μέτρο εξακρίβωσης
τώρα μεταχειρίζεσαι και τους ομοφυλόφιλους
δηλαδή άλλη οπτική γωνία,
ε και μετά
είμαι το 'έδαφος'
και σου λέω 'τι χαμπάρια'
πυροβόλο
δώσε σε μένα τη χαρά
να γίνω ο γραπτός σου λόγος.

Ξυπνάει ο σκοτεινός βοριάς
και η ζωή εκεί 'επάνω'
ε ρε διάολε
δύσκολη.
Εγώ δε ζήτησα, τα όνειρά μου όμως γιατί?

Και η απάντηση, εξυπναδούλα πάλι ότι μας κατεβαίνει ε?
Οι θαυμαστοί υπερασπιστές του
'ε τώρα δε μας παρατάς' αλλά
είναι έναυσμα, καλό, πολύ καλό.

 

-Τι είχες?
-Τι είχα?
-Δεν καταλαβαίνω...

-Άσε τώρα, δηλαδή δεν ήξερες πως τόσο καιρό εμείς σε βλέπαμε? Σε βλέπαμε, με τους φίλους σου, με τους γονείς σου, με τον έναν με τον άλλον.
-Δηλαδή να προσποιούμουν (ή όπως κι αν γράφεται).
-Ε κοίτα πρέπει να είσαι ο εαυτός σου.
-Γιατρέ δώσε λίγο, τι πίνεις?
-Απ' τα καλύτερα, αλλά δεν είναι για σένα.

 

-Γιατρέ είσαι σαδιστής του κερατά, ασχημομούρης απαίσιος και βρωμοτρισάθλια ύπαρξη.
-Έρχεσαι όμως πουλάκι μου. Κάθε μέρα έρχεσαι σε μένα.
-...
-Τουμπέκα τώρα ε?

 

-Καταρχάς εσείς δεν χορεύετε.
-Σώπα ρε γιατρέ! Και τι κάνουμε.
-Άμα το πω, θα ξεπεράσω τα όρια της ψυχανάλυσης.

 

-Ερώτηση έχω γιατρέ.
-Άμα είναι πάλι βλακεία δεν απαντώ
-Γιατρέ, τι είναι αυτό το τζουπουρουπουπού?
-Τελικά είσαι ιδιάζουσα, εντελώς άξια χλευασμού, ανθρακούχα μονάδα που απλά σπαταλάει το οξυγόνο μας. Και να μην αναφέρω την σημαντική έλειψη μαγνησίου που σε περιβάλλει.
-Γιατρέ δεν τα πάω καλά με την πραγματικότητα, αλλά μου έχουν κάνει και μάγια. Κάποιος μου πρόσβαλε την φαντασία.
-Μάγια! Ρε μικρέ, η επιστήμη δεν δέχεται τις κοτσάνες αυτές.

-Δεν είναι μόνο που ... να είναι πολλά...
-Δηλαδή?
-Θέλω μία δουλειά που να βγάζει πολλά λεφτά και να μην χρειάζεται να πηγαίνω συχνά και για πολλές ώρες - ωραία παπούτσια γιατρέ, από που τα πήρες?
-Ούτε θυμάμαι.

-Γιατρέ ο Γκέμπελς τι ήταν?
-(Ειρωνικό σαδιστικότατο χαμόγελο) Ένας πολύ κακός Γερμανός.

 

-Γιατρέ ξέρεις τι? Πρέπει να είμαι ο εαυτός μου.
-Σπασίκλα. Ο κόσμος έξω διασκεδάζει. Εσύ τι κάνεις?
-Παρατηρώ από τον υπολογιστή τον κόσμο.
-Γιατί?
-Γιατί κι αυτός αυτό κάνει. Αλήθεια γιατρέ το όνομά σου είπες πως είναι?
-Μην προσπαθείς να αλλάξεις την συζήτηση.
-Τι θες να με ρωτήσεις?
-Πότε θα αποφασίσεις να ξεπεράσεις τις φοβίες σου και να συνειδητοποιήσεις πως ήρθε η ώρα να ωριμάσεις?
-Καλά ρε γιατρέ, έσκισες. Μιλάμε δεν τρώγεσαι με τίποτα. Τι σου φαίνομαι δηλαδή? Ο Κλαρκ Κεντ που θα σκίσω τα πουκάμισα και θα γίνω ο Σούπερμαν? Κάτσε λίγο ρε γιατρέ, χαλάρωσε.
-Μα ήδη έχεις αργήσει αρκετά. Και φρόντισε να διορθώσεις λίγο την προσβλητική πλευρά του εαυτού σου, είναι ιδιαίτερα αξιοθρήνητη.
-Μπράβο ρε γιατρέ, σε ευχαριστώ πολύ.
-Παρακαλώ, δεν υπάρχει χρέωση για την τελευταία χρήσιμη επαναφορά στην συζήτηση που είχαμε πρωτύτερα.

 

-Γιατρέ να σου κάνω μια ερώτηση?
-Άντε πάλι, λέγε.
-Τι είναι Θεϊκή Υπόσταση?
-Και γω που θες να ξέρω. Δεν με ενδιαφέρει. Ρώτα καννά κληρικό.
-Ρώτησα.
-Και τι σου είπε?
-Με κοίταξε με αγελαδίσιο βλέμμα και μου είπε πως αν προσευχηθώ θα καταλάβω.
-Άντε βλακείες. Και?
-Ε τίποτα γιατρέ. Είτε προσευχηθείς είτε όχι, πάλι δεν μπορείς με λόγια να εξηγήσεις τον όρο Θεϊκή Υπόσταση. Αυτό εγώ κατάλαβα.