''συγγνώμη"

Η άρνησή μας να ζητήσουμε συγγνώμη για ορισμένες συμπεριφορές, ίσως να αντανακλά μια επιθυμία να προστατέψουμε το εγώ μας...
Όμως είμαστε άνθρωποι και κάνουμε σφάλματα... και ας μην το παραδεχόμαστε ανοιχτα...
Ας πούμε από ποιον θα θέλαμε να ζητήσουμε μια συγγνώμη...

Πάνω από όλα, από τον εαυτό μας... που προσπαθήσαμε να κοροϊδέψουμε!!!!

 

Αν το νιώθεις το συγνώμη σου ο άλλος θα το καταλάβει με λέξεις ή χωρίς, αν δεν το νιώθεις μην τον χέζεις εις διπλούν.

 

Δεν γράφω δημόσια πλέον αλλά με αφορμή ένα περιστατικό θα κάνω μια εξαίρεση.

Η ουσία πράγματι είναι να μην επαναλαμβάνουμε τα σφάλματά μας, καθώς μια "συγγνώμη" φαίνεται ειρωνική αν δεν ακολουθεί την ανάλογη συμπεριφορά.

Με αφορμή λοιπόν αυτό το νήμα και καθώς είναι η πρώτη φορά που λειτούργησα προκατειλημμένα λόγο προσωπικών προβλημάτων, νιώθω την ανάγκη να απολογηθώ δημόσια εδώ στο forum για τη συμπεριφορά μου προς έτερο μέλος.

Δεν αναφέρω ψευδώνυμο καθώς η συζήτηση ήταν σε προσωπικό επίπεδο. Αυτά. Καλή συνέχεια.

 

Η μεγαλύτερη πράξη αγάπης είναι η συγχώρεση, αυτό το ξέρουν και οι πέτρες.

 

Σας ζητώ συγγνώμη, κύριε.

Μαρία Αντουανέττα, 1755-1793, Βασίλισσα της Γαλλίας

(στη λαιμητόμο, προς το δήμιο της, επειδή του πάτησε κατά λάθος το πόδι)

Να μην χάνεις ποτέ το στυλ και τους τρόπους σου  

 

"Το συγγνώμη είναι μισό χέσιμο" έλεγε η λάλη μου.
(Βέβαια, ο γιος μου μου λέει "συγγνώμη-συγγνώμη". Για να είναι σίγουρος   )

 

Οι γιοί πάνε γενικά στην άλαλη επικοινωνία.

 

Άλαλος ο τρόπος ο δικός μου απέναντί του. Αλλά για τα όρια του χρειάζεται και ο λεκτικός. Ν' ακούσει και να πει.

 

Μπορώ να εκτιμήσω το σχόλιο ως γιος κάποιου. Άλλη άποψη δεν έχω αποκτήσει προσωπικά.

 

Στο εύχομαι να την αποκτήσεις.
(Το αρχικό μου σχόλιο είχε περισσότερο χιουμοριστική διάθεση, πάντως   )

 

Πως να διδάξει την συγνώμη κάποιος που δεν την έχει πει;
Πως να αφήσει πίσω το εγώ του και να ρίξει τα μούτρα του, όταν ο βασικός λόγος που ζει είναι να το τρέφει;
Για ποια συγνώμη μιλάμε, όταν σε όλη την ζωή δεν υπάρχει ούτε μετάνοια, ούτε αποδοχή της ευθύνης;
Το αστείο είναι πως κάποιοι αναπαράγονται κιόλας, σαν να μην φτάνει το δικό τους χάλι.
Αλλά φυσικά, τα παιδιά τους τα μεγαλώνουν κάποιοι άλλοι, αφού είναι αδύνατο το εγώ τους να μπει στην άκρη, πολύ μετά τις ανάγκες ενός παιδιού. Ούτε κατοικίδιο δεν θα έπρεπε να επιτρέπεται να έχουν, δεν είναι σε θέση να το φροντίσουν και να το αγαπήσουν, ούτε αυτό...

 

Υπάρχουν άνθρωποι που λόγω ανασφάλειας δεν λένε συγνώμη και ουτε παραδέχονται τα λάθη τους, παρ' όλα αυτά, διορθώνουν την συμπεριφορά τους σαν να το παραδέχτηκαν.
Υπάρχουν άνθρωποι που λένε αμέσως συγνώμη όταν κάνουν λάθη όχι γιατί νοιάζονται για αυτούς που αδίκησαν αλλά επειδή θέλουν να είναι εντάξει απέναντι στους εαυτούς τους.
Το συγνώμη από μόνο του μπορεί να σημαίνει πολλά μπορεί και τίποτα, το πεις ή δεν το πεις. Οι συστηματικές συμπεριφορές μετά το σφάλμα, είτε καλές είτε κακές, είναι αυτές που
έχουν πραγματική σημασία γιατί αποκαλύπτουν τις ειλικρινείς προθέσεις. Με λίγα λόγια, όταν πιστεύεις ότι έχεις αδικήσει κάποιους ανθρώπους κάνε κάτι, μην πεις μόνο.
We should get our act straight, people