Απόκρυψη ανακοίνωσης

Καλώς ήρθατε στην Ελληνική BDSM Κοινότητα.
Βλέπετε το site μας σαν επισκέπτης και δεν έχετε πρόσβαση σε όλες τις υπηρεσίες που είναι διαθέσιμες για τα μέλη μας!

Η εγγραφή σας στην Online Κοινότητά μας θα σας επιτρέψει να δημοσιεύσετε νέα μηνύματα στο forum, να στείλετε προσωπικά μηνύματα σε άλλους χρήστες, να δημιουργήσετε το προσωπικό σας profile και photo albums και πολλά άλλα.

Η εγγραφή σας είναι γρήγορη, εύκολη και δωρεάν.
Γίνετε μέλος στην Online Κοινότητα.


Αν συναντήσετε οποιοδήποτε πρόβλημα κατά την εγγραφή σας, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας.

And it's Time Time Time...

Συζήτηση στο φόρουμ 'Τέχνη' που ξεκίνησε από το μέλος echo, στις 4 Μαρτίου 2010.

  1. Ο χρόνος είναι
    πολύ αργός γι' αυτούς που περιμένουν,
    πολύ γρήγορος γι' αυτούς που φοβούνται,
    πολύ μακρύς γι' αυτούς που θρηνούν
    πολύ σύντομος γι' αυτούς που ευτυχούν
    μα γι' αυτούς που αγαπούν
    χρόνος δεν είναι

    Henry Jackson van Dyke Jr.

     
     
  2. ..Υπήρχε η μυρωδιά του Χρόνου απόψε στον αέρα.
    Χαμογέλασε κι ελευθέρωσε τη φαντασία του.
    Μια σκέψη ξεπήδησε.
    Πως μυρίζει ο Χρόνος;
    Σαν σκόνη και ρολόγια και ανθρώπους.
    Και αν αναρωτηθείς πως ακούγεται ο Χρόνος, ακούγεται σαν νερό που κυλάει μέσα σε μια σκοτεινή σπηλιά και σαν ήχος κλάματος, σαν βρομιά που στάζει από τα κενά ενός χαρτόκουτου , και βροχή.
    Και, αν το πάμε και λίγο παρακάτω, πως μοιάζει ο Χρόνος;
    Ο Χρόνος μοιάζει σαν χιόνι που πέφτει σιωπηλά μέσα σε ένα μαύρο δωμάτιο ή μοιάζει σαν μια βωβή ταινία μέσα σε αρχαίο θέατρο, σαν 100 δισεκατομμύρια πρόσωπα που πέφτουν, πέφτουν σαν τα πρωτοχρονιάτικα μπαλόνια στη Νέα Υόρκη, πέφτουν, πέφτουν κάτω στο πουθενά . Έτσι μύριζε ο Χρόνος , έτσι έμοιαζε, έτσι ακουγόταν. Και απόψε… απόψε μπορούσες , σχεδόν, να τον αγγίξεις.

    Ray Bradbury, “Night Meeting”


     
     
  3. Οι γραμμές

    οι αριθμοί

    τα πρόσωπα

    το αμνημόνευτο της αγάπης βάθος

    το Νόημα

    το Απόκτημα

    η αφετηρία πριν την αρχή

    το χέρι που δε φτάνει να κόψει το χρόνο

    ο σάπιος χρόνος είναι ο ώριμος χρόνος

    ο χρόνος σιωπή

    ο χρόνος εφιάλτης

    ο χρόνος παγίδα

    ο χρόνος δήμιος

    ο χρόνος ο μεγαλύτερος Έρωτας όλων των Ερώτων

    Έφη Καλογεροπούλου


     
     
  4.  
    ..τοῦ χρόνου τὸ ἀεράκι
    περνάει μέσα ἀπὸ τὰ μαλλιά μας,
    τ’ ἀσπρίζει ἀργὰ-ἀργὰ


     
    χαϊδεύει τὴν ἐπιδερμίδα μας
    καὶ τῆς μιλάει γιὰ ὄμορφα ὄνειρα.


     

    Ὅταν κάποτε φυσήξει ἐκκωφαντικὰ,
    θὰ ἔχουν περάσει δεκαετίες, ἰωβηλαῖα
    καὶ ἐκεῖνοι οἱ φανταστικοὶ αἰῶνες.


     
    Τότε θὰ ρωτᾶμε ἂν ὁ χρόνος τρέχει καὶ μᾶς τυλίγει

    κι ἐμεῖς στεκόμαστε ἀκίνητοι


     
    ἢ συμβαίνει τὸ ἀντίστροφο;

    Ανδρέας Γ. Λίτος
     
  5. red&black

    red&black Ότι δεν είναι "ξεκάθαρο" μας γίνεται "εμμονή"...

    Τελικά δεν ξέρω.. Ο χρόνος είναι με το μέρος μας???
    Νομίζω ότι περνάει και γω κάθομαι εκεί παγωμένη...βλέπω τα πάντα ζω τα πάντα να αλλάζουν και γω απλά παγωμένη...Και οταν βρίσκεις την δύναμη και κάνεις ένα βήμα δεν αναγνωρίζεις τπτ πια...νιώθω ότι πρέπει να ξαναμαθω τα πάντα από την αρχή Και φτου και από την αρχή...πάντα άγχος με τον χρόνο...στα όμορφα περναει γρήγορα και στα ασχημα παγώνει...και σε κάνει να τα ζήσεις τοσο Πολύ που οταν μετα απο Καιρο ξυπνήσεις πάλι βλέπεις ότι όλα έχουν αλλάξει...και φτου και από την αρχή....
     
  6. n0mad

    n0mad Dirty Forty

    Χρόνος.. Τι ξεφτιλισμένο κατασκεύασμα...
     
  7. Ο χρόνος χαϊδεύει τις μισάνοιχτες πόρτες
    Αποφασίζοντας οριστικά τι θα μείνει και τι θα χαθεί.

    Νίκος Μυλόπουλος


     
     
  8. brenda

    brenda FU very much

    If a tree falls in the forest and no one is there to hear it, did it actually happen? If a universe is to exist but no one is conscious to experience it, did it ever really exist? That is what Watts means when he says "black implies white, self implies other, life implies death." The material existence, implies the immaterial consciousness. For a universe to exist, it needs someone to exist within it. Likewise, for someone to exist it needs a universe to exist within. We as conscious creatures are fundamental to the nature of reality. If there was a god of this reality, he would want to play a game of pretending he wasn't god. He would choose to have a dream in which he has forgotten that he is dreaming. If you were god, you would actually choose to live the life that you are currently living. One life that exists within the infinite multiplicity of possible lives there are to live. You chose to live as though you were living for the first time, each time; and to live as though when you die, you'll never live again. We are all part of god's dream. We are all living out a beautiful life full of raw emotion, gripping stories, love, loss, peace, suffering, successes and failures. Each of our lives are an amazing adventure each worth experiencing. This life will take you wherever you want it to go, as you continue to play the game of pretending you aren't god.


     
  9. ..φαράγγι που είν' ο χρόνος
    κι αναπαύει διλήμματα
    δίχως ανεμώνες κι αδυσώπητα
    λουλούδια
    συνεχώς αφαιμάσσοντας
    ονείρατα
    αιωνιότητας εργαλεία,
    σινιάλα εκείνου που δεν
    είμαστε
    παρ' όλη την όραση

     

    ο χρόνος είναι χασάπικο
    τι να κάνουμε;

    Νίκος Καρούζος
     
  10. stratos83

    stratos83 Regular Member

    Χρόνος παις εστι παίζων πεττεύων. Παιδός η βασιλεία.
    Ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει πεσσούς. Το βασίλειο ανήκει σ’ αυτό το παιδί.

    Ηράκλειτος, 544-484 π.Χ.