Do u always get up things for powerful men?

Η σκηνή είναι πραγματική.

Mέσα στο τρένο, στο μετρό του Λονδίνου, το tube, χειμώνας, κοντά στο σταθμό του south kensington.

Ο Κύριος σηκώνεται από τη θέση του και ετοιμάζεται να βγεί όταν το τρένο σταματήσει στο σταθμό, όταν τα γάντια στα χέρια του δεν μπορούν να συγκρατήσουν την εφημερίδα που κρατά.

Πριν προλάβει να σκύψει να τη σηκώσει, κάποιος τον προλαβαίνει. Η μάλλον κάποια..

Σκύβει μπροστά του και τη σηκώνει προσφέροντάς την στον Κύριο σιωπηλά, με ένα χαμόγελο αινιγματικό... Ισως γιατί δεν πρόλαβε να πάρει τα μάτια του από τη θέα των ποδιών της που ζευγαρωτά πετάχτηκαν μέσα από τη σκιστή μακριά φούστα καθώς έσκυψε να μαζέψει την εφημερίδα.

Do u always get up things for powerful men? ρώτησε σιγά, αλλά αποφασιστικά ο Κύριος, προσηλώνοντας τώρα το βλέμμα του μέσα στα μάτια της νέας γυναίκας..

Η συνέχεια δική σας..

 

Yes Sir ...I mean no ... . κοκκίνησε - το προσωπό της απέκτησε γωνίες – τα μάτια της βάθυναν, τα χείλη της τραβήχτηκαν σε μια αμήχανη γκριμάτσα που θύμιζε χαμόγελο και εκφραση πόνου μαζί. Εκανε να πει κάτι και το μετάνιωσε. Χαμήλωσε το βλέμμα.

Ήταν σε κατάσταση πανικού. Η φυσιογνωμία του, που την ειχε απορροφήσει τρεις στάσεις τωρα, η ενστικτώδης κινηση με την εφημερίδα, ο ανέκφραστος και μαζί ξεδιάντροπος τρόπος που την κοιτούσε και πιο πολύ, η απίστευτη ερώτηση – δήλωση που άστραψε σαν κεραυνός στο μυαλό της ... Do u always get up things for powerful men?

Σε μια προσπάθεια άνακτησης του ελέγχου έκανε να πει.. «Οχι Κύριε, εγω δεν είμαι ...». Η γλώσσα της μπερδεύτηκε σε μια βαβέλ από άγνωστους φθόγγους.

Σε απόλυτη σύγχυση, χαμήλωσε το βλέμμα.

«Αύριο το απόγευμα θα είσαι εδώ. Σ’ αυτήν ακριβώς την πλατφόρμα» ακουσε τη φωνή του.
.......................
«Τι ωρα?» ψέλλισε εξουθενωμένη καθώς τον εβλεπε να χάνεται στο πλήθος.

 

....τα μάγουλα της φλεγόταν και μαλλον δεν σκεπτοταν τίποτε. Τα μάτια της ακολούθησαν τη φιγούρα αυτου του Αντρα μεχρι που χάθηκε. Τι ήταν αυτό που της ειπε???
Μια φράση που λειτούργησε σαν...βεγγαλικό μες το μυαλό της και εκανε την καρδιά της να σκιρτήσει, το κορμί να κοκαλώσει... Αυριο??? πότε ήταν το αυριο?? Ενα αδικαιολόγητο άγχος μια ένταση και ποοοσα ερωτηματικά..!!
Το βράδι πριν την παρασύρει ο Μορφέας στα βαθυσκιωτα μονοπάτια του ονείρου η φραση αυτή γυριζε ξανά και ξανά στο μυαλό της....

 

Η ερωτηση κανονικα θα πρεπει να ειναι: Do you always pick things up for powerful men?

Και η απαντηση: Only when my hands are not tied behind my back Sir!

Best regards,

Mistress_Vanda.

 

RE: RE: Do u always get up things for powerful men?

... ο υπνος της ηταν ανησυχος ...

ονειρα ? η οχι ?

μηπως ολα ηταν απλα ... η πραγματικοτητα που δεν ηθελε να δει που δεν ηταν ετοιμη να παραδεχτει ?

εκεινο το βραδυ ,
ηταν η αρχη για την καινουργια της ζωή .... μονο που εκεινη θα το συνειδητοποίουσε την αλλη μερα το πρωι οταν μεσα στον υπνο της ακομα ακουσε το κυδουνι της εξωπορτας να χτυπα .....

 

Φτου γαμώτο, σκεφτοταν χαμογελώντας ο Κύριος, που παρεπιπτόντως ονομαζόταν Ανδρέας, επτανήσιος της διασποράς και γόνος ευγενούς οικογενείας εκ Παξών, ο επωνομαζόμενος και El Tanguero, άρτι αφιχθείς εκ Buenos Aires στην Αγγλία ...φτου γαμώτο .... έπρεπε να πω .... Do you always pick things up for powerful men? αντι για κεινο το get up ... Και φαντασου να μου απαντούσε ... Only when my hands are not tied behind my back Sir. Κι εσκασε στα γέλια.

Οι θαμώνες γύρισαν και τον κοίταξαν παραξενεμένοι. Αυτός έκανε ενα γύρο το βλέμμα του συνεχίζοντας να γελά. Ενας ένας οι θαμώνες έστρεφαν προς την θέση σους καθώς η ματιά του περνουσε από πάνω τους.

Αν κρινουμε από τον τρόπο που παρήγγηλε το επόμενο Glenmorangie αφήνοντας μούσκεμα το κιλοτάκι της σερβιτόρας,η μειωμένη γνώση του στην αγγλική μάλλον δε φαινεται να τον πτόησε και πολύ.

Λιγες ώρες αργότερα, κάπου στην άλλη άκρη του Λονδινου... πρωϊ ένα κουδούνι εξώθυρας συνέχισε να κτυπά ....

 

... οι φωνές της Τζένυ , τελικά, κατάφεραν να ξυπνήσουν την φίλη της.

- Ελα λοιπόν Λίν, θα αργήσουμε στη δουλεια!!! Καθε μέρα τα δυο κορίτσια έφευγαν για τη δουλεια μαζί. Το μεσημέρι γυριζαν αλοτε μαζί αλοτε χώρια αναλογα το ωράριό τους.

Η Λιν ξυπνόντας το πρωτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν το μεσημεριανό "ραντεβου" στο μετρό!!
'Ελα στα συγκαλά σου κορίτσι μου' σκέφτηκε . 'Ειναι δυνατόν....???" Ντυθηκε όπως συνήθως , αλλα μακιγιαριστικε με λίγο περισσή επιμέλεια. Πηρε το τσαντάκι της και τη φίλη της και βουρ για δουλειά!!

Το γραφείο της , ένας μικρός παράδεισος! Ξεχώριζε απο ολα τα αλλα γραφεία της εταιρείας. Ηταν γεμάτο λουλούδια, που τα λάτρευε και μικρά - μικρά ομορφα πραγματάκια που εδιναν χρώμα και εναν...μαλλον ρομαντικό τονο στο σύνηθες γκρίζο ύφος των γραφείων αναλογων εταιριών.

Η Λιν ηταν μια πολύτιμη γραμματέας. Όλοι τη σεβόταν και την πρόσεχαν σαν μπιμπελό. Τουλάχιστον οι προϊστάμενοί της. Διοτι ..τι θα γινόταν χωρίς αυτή???? Ηταν ευγενική , χαμογελαστή, ποτέ δεν γκρινιαζε και ποτε σχεδόν δεν θυμωνε! Ανταποκρινόταν άψογα στα καθήκοντά της ως γραμματέας και οι συνάδελφοί της , την εκτιμουσαν γιατι πάντα ήταν ευγενική και τους βοηθουσε οποτε της το ζητούσαν.

Όμως σήμερα η Λιν...δεν μπορούσε να δουλεψει. Ήταν αδυνατο να συγκεντρωθει. Ειχε μια αδικαιολόγητη ταραχή , μια αγωνία...
Πήρε τηλέφωνο τη φίλη της να την ενημερώσει οτι το μεσημέρι θα γυρναγε αργά σπιτι και συνεπώς δεν θα γυρνουσαν μαζί.
Μα τι την είχε πιάσει???.......

 

Η ώρα ήταν ακριβώς 4.30 και η Λιν στεκόταν ακριβώς στο "σημείο" ! Το κρύο ήταν τσουχτερό και ο άνεμος ανακάτευε τα μακριά καστανά μαλλιά της. Τυλιγμένη ΄με ενα ζεστό λευκό παλτό που η ζώνη του έσφιγγε δυνατά τη μέση της δημιουργόντας στο λευκό βελούδενιο υφασμα πλούσια λούκια που αγκαλιαζαν χαλαρά , αερινα σχεδον τις όμορφες γάμπες της . Φορούσε ενα ζευγάρι κλασικές δερματινες γοβες με ψηλό τακουνι και αυτο την εκανε να δίχνει ακομα πιο λεπτή και αερινη...σαν νεραιδα.

Εκεινος πλησίασε απο πισω της. "Δεν αργησες βλέπω, μπράβο σου!" η φωνή του την ξαφνιασε και την εκανε να γυρίσει λιγο απότομα. Πρίν προλάβει να βγαλει μιλιά Εκείνος απλωσε το χέρι του και αγγιξε το πηγούνι της, οδηγόντας το πρόσωπο της να τον κοιτάξει. Εκεινη για μια στιγμή σηκωσε το βλέμα και μετά σχεδόν ασυναίσθητα γεματη απο ενα αίσθημα περίεργης συστολής χαμήλωσε το βλέμμα της.

"Εεεετσι γλυκειά μου! έτσι! Παμε καπου πιο ζεστά τωρα , θα παγώσεις μικρή μου. Καπου ζεστά και ήσυχα" ειπε και το χέρι του περασε στην πλάτη της οδηγόντας τη προς την εξοδο του σταθμου.
Εκείνη τον κοιταξε με ενταση και κάπως ανήσυχη. Φτάνοντας εξω απο ένα αμάξι οπου εκεινος άνοιξε την πορτα του συνοδηγου και της έγνεψε να μπει μέσα η Λιν πισωπάτησε. Φοβος.. , πανικός, στο αγνωστο..μα ποιος ηταν επιτέλους αυτος ο..Κύριος? και γιατι τον ακολουθούσε σαν υπνοτισμένη?

Εκεινος διαισθανθηκε τους φοβους της . Την εσπρωξε απαλά στο αυτοκινητο , πλησίασε το προσωπο του στο δικό της. Ηταν αδυνατον να κινηθεί το βαρος του κορμιου του την ειχε καθηλώσει εξω απο το αμαξι...και τα χειλη του...ω Θεε μου σχεδόν ακουμπουσαν τα δικά της. ΣΧΕΔΟΝ!!!!!!!!!!

Την κοιταξε ισια στα μάτια και η φωνή του ηταν σταθερή και καθαρή. "Το ονομά μου ειναι Ανδερας, για σένα όμως ειμαι Ο Κύριος. Δεν κινδυνεύεις μαζί μου και το ξέρεις καλά! Το νιώθεις!! Θα έρθεις μαζί μου ΜΟΝΟ επειδή αυτό ακριβώς ειναι που θέλεις να κανεις! "και χαμηλόνοντας λίγο τον τονο του ψιθυρισε σχεδον μες τα χειλη της: "Ετσι δεν ειναι μικρή μου??"

-Ναι...εγνεψε εκεινη σχεδόν άβουλη για οτιδηποτε. Ακολουθησε το νευμα του και μπηκε στο αμαξι.


Η διαδρομή ηταν μεγάλη μα κύλησε τοσο γρήγορα . Ο Κύριος της μιλαγε ζεστά , χαλαρά προσπαθόντας να την κανει να νιώσει καλύτερα και να τη γνωρίσει ταυτόχρονα. Της ειχε κανει και ενα κοπλιμέντο για τα ομορφα πόδια της.
Παρκαρισε
Βγηκαν απο το αμαξι
Μια ομορφη πολυκατοικια σε καποιο ακριβό προάστιο..
Η ξυλινη εξώπορτα του διαμερίσματος φαινόταν να κρυβει πισω της ενα...καινουριο κοσμο!! Ο φόβος για το αγνωστο ξαναγέμισε το μυαλό της... το κορμί της .
- "Λιν!!! - της εδωσε τα κλειδια- ανοιξε μόνη σου την πόρτα! Για να δουμε μπορείς? ή τρεμει το χέρι σου μικρή?? ειπε γελώντας

Εκεινη ανοιξε. Δεν ηξερε πως? μα ανοιξε την πορτα. Περασαν μεσα. Της πηρε το παλτο και εμεινε με το μαυρο απλο σανελ φουστανι της.
Την οδήγησε στο σαλόνι. Ο χωρος ήταν ζεστός και ομορφα διακοσμημένος. Σε οποιαδηποτε αλλη φάση η Λιν θα ενιωθε πολύ ανετα εκει΄μεσα. Μα τωρα.... Ηταν όλα τοοοοοσο συναρπαστικά πρωτόγνορα...τρομακτικα? ή μηπως....ω μα τι ήταν???

Εκεινος καθισε στον καναπε. Της εγνεψε να πλησιασει.
- Εδώ στο χαλι καθισε στα ποδια μου.
Εκεινη ξαφνιαστηκε μα...εκανε να καθισει στο πατωμα.
- Οχι μικρή μου γονατισε και ελα κοντα μου θελω να βλεπω το προσωπάκι σου.
Το χέρι του εσπρωξε το κεφάλι της στα γονατά Του , η αναπνοή της γινοταν ολο και πιο γρήγορη.

- Ειμαι ο Κύριός σου Λιν. Σημερα θα πρέπει να μαθεις καποια πράγματα. Ολα θα σου φαινονται παράξενα και ισως τρομακτικά μα αυτό που θα πρεπει να μαθεις σημερα ειναι οτι ΕΓΩ ειμαι ο ΚΫΡΙΟΣ σου και θα με εμπιστευεσαι και θα με υπακούς! Καταλαβες??

- .... εκείνη δεν μίλησε

- Δεν σ'ακουσα Λιν!!! κατάλαβες??? ειπε εντονα
- Μαλιστα ψελισε η κοπελα σχεδόν τρέμοντας
- Ποιος είμαι λοιπον???
-...... παλι δεν μιλησε
Το χερι του επιασε τα μαλια της και τα τραβηξε αναγκαζοντας τη να σηκώσει το προσωπο της απο τα γόνατά του και να τον κοιταξει. Πονούσε.
- Ποιος ειμαι Λιν??!!!!
- ο.... ο... Κ..Κύριός ..μου ειπε σχεδον κατω απο τη γλώσσα της
- Χμμμ θα φροντίσω να το πεις με περισσότερη σιγουριά οταν θα φευγουμε απο δω σημερα μικρή μου , να σαι σίγουρη!! δηλωσε και σηκώθηκε καπως αποτομα.
- Μείνε! εκει όπως εισαι! το κεφάλι στο μαξιλάρι του καναπε μην κουνηθεις!

Η Λιν εμεινε ακινητη. Εντρομη σχεδόν. Γονατιστή μπροστά στον καναπε... Λιγα λεπτα περασαν που της φανηκαν ώρες, οταν Τον ακουσε να έπιστρεφει στο δωμάτιο.

- Μπραβο το κοριτσι μου ειπε εκεινος βλεποντας τη στη θέση της. Ενα φουλάρι αγκάλιασε πολύ τρυφερά τα ματια της και στη συνέχεια έσφιξε σε ενα δυνατό κομπο αφαιρόντας της οποιαδηποτε οπτική επαφή με το περιβάλλον.

- Στα τέσσερα μικρή μου ...στα τέσσερα ΤΩΡΑ!

Και πριν προλάβει να παρει τη θεση που την προσταζε ενιωσε τα χερια του να περνουν τα δικά της να τα χαιδευουν ερεθιστικά στο εσωτερικό των καρπων της ....και τι ηταν αυτο??? Θεε μου ενα σχοινι!! Τα χερια της βρεθηκαν δεμενα σαν με χειροπεδες.
Τα χείλη του ακουμπησαν σχεδόν το αυτι της...η αναπνοή του ξεσήκωνε όλες της τις αισθήσεις μια ανατριχιλα διαπερασε το κορμι της ακουγοντας το ψιθυρισμά του....
-" Μόλις τωρα αρχίζουμε..θα τα καταφέρεις! το ξερω! μμμμ???

Ο ήχος της ζώνης του που ξεκουμπωνε φανταξε υπερβολικός στ'αφτια της... Θεε μου...ηταν τόσο εκτεθιμενη , ανυμπορη , ανυπεράσπιστη......

Ξαφνικά ενιωσε τα δακτυλά του στις γαμπες της να κινούνται απο τους αστραγάλους αργά αργά προς τα πανω....οταν εφτασαν το στριφωμα του φουστανιου της το παρέσυραν μαζί τους σηκωνοντας το αργά...μα τοοοσο βασανιστικά αργα.

Το φουστανι σταματησε να σηκώνεται οταν πια ειχε φτασει στη μεση της. Ενα ομορφο εσωρουχο καλυπτε τόσο ελαχιστα απο τα στρογγυλεμενα καπουλια της.. Μικρα βογγητα εβγαιναν απο τα χειλη της...
Εκεινος παρατηρουσε χωρίς να αγγίζει... Μμμμ ωραιο θεαμα ! Στη διαθεσή Μου απολυτα!! Ομως το θελω δικο Μου όχι μονο αποψε...γι'αυτο...χμμμ

Ενα ελαφρυ χτυπημα της ζωνης του πανω στη λευκή της σαρκα την έκανε να τιναχτει σχεδόν.
- Ααα!!
- Τωρα θελω να ακουσω απο τα χειλακια σου δυνατά! Ποιος ειμαι Λιν?
- ο ..κυ..κυριος .ψελισε
Δυο πιο δυνατά χτυπήματα χάραξαν το δερμα της κανοντάς τη να φωνάξει.
- ο Κύριος μου ειπε πιο δυνατά

η ζώνη συνέχισε να χτυπά πιο δυνατα ,όλο και πιο δυνατά.... και εκεινη καθε φορά πιο δυνατά ελεγε
- ο Κύριός μου
- ο Κύριός μου
- Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ

Το χέρι Του αφησε τη λωρίδα και αγγιξε απαλα το κοκκινισμένο δέρμα της . Ριγη συνεπήραν ολο της το κορμι και οσο τα δαχτυλά του γλιστρουσαν πανω στην ερεθισμένη επιδερμίδα της , ρίγη απιστευτης ηδονής χτυπουσαν σαν ηλεκτρικό ολο της το κορμί... Ενας οργασμός ηρθε μαζι με το τελευταίο ξέπνοο..."Είστε ο ΚΎΡΙΟΣ μου"!!......................