echoes

Εὐριπίδη

Βάκχαι

Απ' της Ασίας ξεκίνησα

τη γη, τον Τμώλο τον ιερό,
και τρέχω για το Βροντερό,
κι ο κάματος μου είναι γλυκός
κ' η κούραση μου είν' αλαφρή,
κράζοντας: Βάκχε, ευάν ευοί!
Ποιός βρίσκεται στο δρόμο; ποιός;
Στο σπίτι μέσα ας τραβηχτεί,

και στόμα σφαλιστό ας κρατεί
με την πανόσια τη σιγή !
Κι ως το 'χει η πίστη, πάντα εγώ
το Διόνυσο θα τον υμνώ.

Μακάριος, καλορίζικος
που των θεών τις τελετές

ξέρει κι αγνή ζωή περνά

βακχεύοντας πα στα βουνά
με τους ιερούς τους καθαρμούς
και νιώθει εντός του την ψυχή
του θίασου του βακχικού·
και της Κυβέλης, της τρανής
Μάνας, τιμώντας τα όργια,

θύρσο τινάζοντας ψηλά,
στεφανωμένος με κισσό,
το θεό λατρεύει Διόνυσο.
Βάκχες, εμπρός ! Βάκχες, εμπρός !
Το Βροντερό, του θεού το γιο,

το θεό το Διόνυσον, εδώ
απ' τα βουνά τα Φρυγικά
μες στης Ελλάδας τις φαρδιές

τις στράτες πίσω φέρτε τον,
το Βροντερό, το Βροντερό !

Πού η μάνα του η κατάβαρη,
νιώθοντας τα κοιλιόπονα,

του Δία σαν έπεσε η βροντή,
τον γέννησε πριν του καιρού,
κι αυτή παράδωσε ψυχή
απ' τη φωτιά του κεραυνού.

Μα ευθύς ο Δίας, του Κρόνου ο γιος,
μες στο μηρό του τ' άνοιξε
φωλιά καινούριας αγκαστριάς
και μέσα εκεί τον έραψε
με τις βελόνες τις χρυσές,
της Ήρας έτσι να κρυφτεί.
Κι όταν οι Μοίρες έφεραν

την ώρα, εκείνος γέννησε
τον ταυροκέρατο θεό
και φίδια τον στεφάνωσε,
π' όμοια η μαινάδα τα φορά
περιπλεχτά μες στα σγουρά.

Ω Θήβα, τη Σεμέλη εσύ
που ανάστησες ! Από κισσό
βάλε στεφάνι· με χλωρό,
καλόκαρπο αρκουδόβατο
γιομώσου, ρίχ' το πληθερό,
και βάκχευε με τα κλαδιά

του ελάτου, της βελανιδιάς·
και τα τομάρια του αλαφιού
τα παρδαλά που θα ντυθείς,
με φούντες ζώσε τα σγουρές,
αρνομαλλίσιες και λευκές·
και σείσε τους ψηλάρμενους
τους θύρσους ευλαβητικά·
όπου και νά 'ναι η πάσα γη
χορούς θα στήσει στο βουνό

-βάκχος λογιέσαι αν βακχευτείς—
που λημεριάζει το πυκνό
γυναικομάνι, απ' αργαλειούς
και χτένια που ξεσήκωσε
με το κεντρί του ο Διόνυσος.


Ώ των Κουρητών κατοικία,
της Κρήτης θεοτικά βουνά,
σεις που το Δία γεννήσατε !
Μες στις σπηλιές σας τούτο εδώ
το τσέρκι με το τανυστό
τουμπανοπέτσι μιά φορά

μου βρήκαν οι Κορύβαντες,
πού 'χουν τα κράνη τρίκορφα·
και μπλέξανε το βρόντο του,
μες στη βακχεία τους τη σφοδρή,
με τη γλυκόλαλη πνοή
απ' τους αυλούς τους φρυγικούς,

και μες στα χέρια τό 'βαλαν
της Ρέας της μάνας να βαρεί
με των βακχών τα ευάν ευοί·
κ' οι μανιασμένοι οι Σάτυροι
της θεάς μητέρας το άρπαξαν
και τό 'σμιξαν με τους χορούς
τους ταχτικούς στα Δίχρονα
που κάνει ο Διόνυσος χαρά.

Τί γλύκα πόχει στα βουνά με θιάσους να συντρέχεις,

να πέφτεις πα στη γης,

και το δερμάτι του αλαφιού ιερό ντύμα να το έχεις,
και να ποθείς να πιεις
αίμα τραγιού που σκότωσαν, τη σάρκα να γυρεύεις
να τη γευτείς ωμή,
στα Φρυγικά, στα Λυδικά τα όρη ν' αναδεύεις

και να γρικάς τα ευοί !

Χορό να σέρνει ο Βροντερός,
να τρέχει γάλα ποταμός,
στη γη να τρέχει του κρασιού
το νέκταρ και του μελισσιού !

Σαν τον καπνό του λιβανιού
ψηλά σηκώνει ο βακχευτής

πεύκινη φλόγα φουντωτή
πάνω στου θύρσου την κορφή·
και στην πιλάλα, στο χορό,
τις βουνοπλάνητες κεντά,
τινάζοντας τα χουγιαχτά,
και κατ' ανέμου τρυφερά

πλεξούδια ρίχνοντας χυτά.
Και μέσα στην αλαλαχή
κάνει η φωνή του ν' αντηχεί:
“Βάκχες, εμπρός! Βάκχες, εμπρός!
Μέσα στου χρυσορέματου
του Τμώλου εσείς την μπολικιά,

δοξάζετε το Διόνυσο

με τύμπανα βαρύβροντα

και κάντε στο θεό χαρά
με φρυγικά αναφωνητά,
όταν το καλοκέλαδο

ιερό καλάμι τα ιερά
λαλήματα θα τραγουδά,
τις βάκχες να τις προβοδά

για τα βουνά, για τα βουνά!”
Κ' η βάκχη τότε αναγαλλιά,
και σαν πουλάρι που σκιρτά

πλάι στη φοράδα μάνα του,
παίζει τα πόδια της γοργά.

 

I heart you, @Beatrix_  

 

Empty vessel under the sun wipe the dust
from my face another morning black Sunday
coming down again empty vessel empty veins
empty bottle wish for rain that pain again
wash the blood off my face the pulse from
my brain and i feel that pain again

I'm looking over my shoulder cos millions
will whisper I'm killing myself again maybe
I'm dying faster but nothing ever last i
remember a night from my past when i was
stabbed in the back and its all coming
back and i feel that pain again

i abhor you i condemn you cos this pain
will never end you got away without a
scratch and now you're walking on a lucky
path i have to laugh but you'd better watch
your back

theres pathetic opposition they're the
cause of my condition ill be coming back
for them I've a solution for this sad
situation nothing left but to kill myself
again because I'm so empty