echoes

 

 

 

 

 

 

 

 ​

 

 ​

 

T.S. Eliot

Τα νεύρα μου είναι χάλια απόψε.
Ναι, χάλια.
Μείνε κοντά μου.
Μίλα μου. Γιατί δε μιλάς ποτέ? Μίλα!
Τί είναι αυτό που σκέφτεσαι? Τί σκέφτεσαι? Τί?
Ποτέ δεν ξέρω τί σκέφτεσαι. Σκέψου!​

 

Summer kisses, Winter tears
That was what he gave to me
Never thought that I'd travel all alone
The trail of memories

Happy hours, lonely years
But I guess I can't complain
For I still recall the Summer sun
Through all the Winter rain


The fire of love, the fire of love
Can burn from afar
And nothing can light the dark of the night
Like a falling star
Summer kisses, Winter tears
Like the stars they fade away
Leaving me to spend my lonely nights
With dreams of yesterday


Leaving me to spend my lonely nights
With dreams of yesterday
Summer kisses, Winter tears
​

 

Ivo Andric-Σήματα στην άκρη του δρόμου(αποσπάσματα) Μετφρ:Γιάννης Γεωργόπουλος

*Το να είσαι παραγωγικός,γνωστός συγγραφέας,σημαίνει να βάζεις ανάμεσα στον εαυτό σου και τους άλλους ένα μικρό λόφο τυπωμένου χαρτιού και ένα ολόκληρο βουνό ανακρίβειας και παρανόησης.

*Καθώς ζω ανάμεσα σε διανοούμενους,μου δόθηκε η δυνατότητα να δω πως το καθε άτομο πράγματι αναπαριστά έναν κόσμο στον εαυτό του ή τουλάχιστον «μια πολιτεία» στον εαυτό του.Αυτό,με δύο λόγια,σημαίνει ότι ο καθένας έχει τους δικούς του εσωτερικούς νόμους που λίγο ή το λιγότερο δυνατόν,λαμβάνουν υπόψη τους τους άλλους νόμους του κόσμου.Ο καθένας έχει τη δική του αντίληψη του κόσμου και της ζωής,τη δική του τέχνη η επιστήμη (ή θρησκεία).Και όχι μόνο.Ο καθένας έχει τη δική του εσωτερική και εξωτερική πολιτική,τον δικό του στρατό και τους δικούς του εξοπλισμούς και τη δική του οικονομία,τις δικές του θάλασσες και ερήμους,τους δικούς του δικαστές και δολοφόνους,τα δικά του θέατρα και καφετέριες και οίκους ανοχής.
Οι άνθρωποι τα δημιουργούν και τα χτίζουν όλα αυτά μέσα τους,καταβάλλοντας σημαντικές προσπάθειες,μέχρι να αποκοπούν και να βρεθούν σε πλήρη αυτάρκεια και απομόνωση.Περνάνε μ΄αυτή την προσπάθεια το πρώτο μέρος της ζωής τους,ενώ στο δεύτερο προσπαθούν να ξαναβρούν έναν τρόπο να μπουν στον κόσμο των άλλων,των κανονικών ανθρώπων απ΄όπου με τόση επιτυχία ξέκοψαν.

*Οι άνθρωποι θα με καταλάβαιναν πολύ καλύτερα,θα μου συγχωρούσαν πολλά πράγματα κι ίσως ακόμα να μου αναγνώριζαν μερικά,αν ήξεραν πως ότι έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια,το έχω κάνει στην τραχιά,μαύρη,στενή λωρίδα χρόνου ανάμεσα στο προαίσθημα της επερχόμενης καταστροφής και την καταστροφή την ίδια.

*Κάποιοι άνθρωποι μπορούν να κρύψουν την κατεύθυνση που παίρνουν οι σκέψεις τους και την πορεία που ακολουθούν οι τα συναισθήματα τους με τόση επιτυχία ώστε κανείς δεν μπορεί να ανακαλύψει την αληθινή τους φύση.Φαίνεται,όμως,πως,ανεπαίσθητα,με την πάροδο του χρόνου,οι σκέψεις και τα συναισθήματα μας διαμορφώνουν το πρόσωπο μας,όπως το γαλήνιο επίπονο νερό διαμορφώνει την επιφάνεια της γης,και όταν τα γηρατειά αρχίζουν να πλησιάζουν,δείχνουν ξαφνικά απρόσμενα αυλάκια και χάσματα.Κι ο καθένας μπορεί να διαβάσει όλα εκείνα που κάποτε έμοιαζαν κρυμμένα για πάντα.

 

Τι είναι Φιλοσοφία;- G.Deleuze-F.Guattari Μτφρ:Σταματίνα Μανδηλαρά

"Ή λογική πάντοτε ηττάται από μόνη της, δηλαδή από την ασημαντότητα των περιπτώσεων από τις όποιες τρέφεται. Ή λογική,θέλοντας να υποσκελίσει την φιλοσοφία, αποσπά την πρόταση από όλες τις ψυχολογικές της διαστάσεις, άλλα διατηρεί ακόμη περισσότερο το σύνολο των αξιωμάτων, που περιόριζε και υπέβαλλε την σκέψη στις δεσμεύσεις μιας αναγνώρισης του αληθούς εντός της πρότασης.Και όταν ή λογική ριψοκινδυνεύει [μελετώντας] έναν λογισμό των προβλημάτων, το κάνει ξεπατικώνοντας τον λογισμό των προτάσεων σε ίσομορφική σχέση με εκείνον. Μοιάζει, θα λέγαμε,όχι τόσο με παρτίδα σκάκι ή γλωσσικό παιχνίδι, άλλα μάλλον με τηλεοπτικό παιχνίδι γνώσεων.Ωστόσο τα προβλήματα δεν είναι ποτέ προτασιακά."

 

Τι είναι Φιλοσοφία;- G.Deleuze-F.Guattari Μτφρ:Σταματίνα Μανδηλαρά

"Από τον 'Επίκουρο έως τον Σπινόζα (το εξαίσιο πέµπτο βιβλίο ... ) και από τον Σπινόζα έως τον Μισώ, το πρόβλημα της σκέψης είναι ή άπειρη ταχύτητα, αν και αυτή έχει ανάγκη από ένα περιβάλλον που να κινείται κι αυτό έπ' άπειρον: το επίπεδο, το κενό, τον ορίζοντα. Χρειαζόμαστε τόσο την ελαστικότητα της έννοιας όσο και την ρευστότητα του περίγυρου.Χρειαζόμαστε και τα δυο για να συνθέσουμε «τα αργοκίνητα όντα» που είμαστε."

 

Τι είναι Φιλοσοφία;- G.Deleuze-F.Guattari Μτφρ:Σταματίνα Μανδηλαρά

"Η εικόνα της σκέψης συγκρατεί μόνον ότι η σκέψη μπορεί να διεκδικήσει ευθέως.Η σκέψη διεκδικεί «μόνο» την κίνηση που μπορεί να φτάσει ως το άπειρο.Αυτό που η σκέψη διεκδικεί ευθέως,αυτό που επιλέγει,είναι η άπειρη κίνηση ή η κίνηση του απείρου.Αυτό,άλλωστε,συνιστά την εικόνα της σκέψης."

 

Σπίτι πάνω σε γκρεμό-Louis Mac Neice- Μτφρ:Θάλεια Μέλη Χώλλ

Μέσα η αψάδα φλογίτσας σε λύχνο.Έξω
σήμα που τρεμοφέγγει στην ερημιά της θάλασσας.
Μέσα ο ήχος του ανέμου.Εξω ο άνεμος.
Μέσα η αιχμάλωτη καρδία και το χαμένο κλειδί.

Έξω το ρίγος,το κενό,η σειρήνα.Μέσα
ο δυνατός άντρας που πασχίζει να επιδείξει ψυχραιμία,
καθώς το ρολόι,τυφλό,τον ήχο δυναμώνει,επιταχύνει το ρυθμό.
Έξω η σελήνη σιωπηλή,και φλύαρες οι παλίρροιες που διέπει.

Μέσα το ανάθεμα το προπατορικό.Εξω
ο άδειος θόλος του ουρανού,του ωκεανού τα άδεια βάθη.
Μέσα ένας άντρας αποφασισμένος,σε ύπνο ανήσυχο
παραμιλά και αντιφάσκει,τσακισμένος.

 

Τι είναι Φιλοσοφία;- G.Deleuze-F.Guattari Μτφρ:Σταματίνα Μανδηλαρά

"Ζωγραφίζουμε, σμιλεύουμε, συνθέτουμε,γράφουμε με αίσθήματα.Ζωγραφίζουμε, σμιλεύουμε, συνθέτουμε, γράφουμε αισθήματα. Τα αισθήματα ως παραστατά δεν είναι αντιλήψεις πού θά παρέπεμπαν σέ κάποιο αντικείμενο (αναφορά): αν τά αισθήματα μοιάζουν με κάτι τότε μάλλον πρόκειται γιά ομοιότητα πού παράγεται από τά δικά τους ίδια μέσα, και το χαμόγελο στον πίνακα φτιάχνεται μόνο με χρώματα, γραμμές, σκιά και φως.

Αν ή ομοιότητα μπορεί νά κατατρύχει το έργο τέχνης, είναι γιατί το αίσθημα παραπέμπει μόνο στά υλικά του: είναι το παραστατό ή το πάθημα τού ίδιου τού υλικού, το χαμόγελο άπό λαδομπογιά, ή χειρονομία άπό πηλό, ή ορμή άπό μέταλλο, το άνακουκούβισμα της ρωμανικής πέτρας και ή ύψηλοφροσύνη της γοτθικής πέτρας. Και τά υλικά είναι τόσο διαφορετικά στην κάθε περίπτωση (ή βάση τού καμβά, το πινέλο ή ή βούρτσα ως άλλος παράγοντας, το χρώμα στο σωληνάριο) ώστε είναι δύσκολο νά πούμε που πράγματι τελειώνει το υλικό και πού αρχίζει το αίσθημα• ή προπαρασκευή του καμβά, το ίχνος πού αφήνει ή τρίχα τού πινέλου, όπως και πολλά άλλα στοιχεία, αποτελούν προφανώς μέρος του αισθήματος.

Πώς, λοιπόν, θα μπορούσε νά συντηρηθεί το αίσθημα, χωρίς ένα κατάλληλο νά διαρκέσει υλικό; - μάλιστα, όσο λίγο χρόνο και αν διαρκέσει, αυτός ό χρόνος θεωρείται διάρκεια* θά δούμε πώς το επίπεδο τού υλικού ανέβαινε ακαταμάχητο και εισβάλλει στο επίπεδο σύνθεσης τών ίδιων των αισθημάτων, σέ σημείο πού νά αποτελεί μέρος τους ή νά μην μπορεί διακριθεί άπό αυτά. Άπ' αυτήν τήν άποψη λέμε ότι ό ζωγράφος είναι ζωγράφος και μόνο ζωγράφος «με το χρώμα νά συλλαμβάνεται σαν έχει μόλις βγει έξω άπό το σωληνάριο, με το αποτύπωμα της κάθε τρίχας άπό το πινέλο» με αυτό το μπλε πού δεν είναι το μπλε τού νερού άλλα «ένα μπλε ρευστής βαφής». Κι όμως, εξ ορισμού τουλάχιστο αίσθημα δεν είναι το ίδιο πράγμα με το υλικό.

Αυτό πού εξ όρισμοϋ συντηρείται, δεν είναι το υλικό, το όποιο αποτελεί άπλα τον πραγματολογικό όρο, άλλα ότι συντηρείται καθ' εαυτό εφ' όσον πληρούται αυτός ό όρος (δηλαδή εφ' όσον ό καμβάς, το χρώμα ή ή πέτρα δεν γίνονται σκόνη) είναι το παραστατό ή το πάθημα. Ακόμη κι αν τα υλικά διαρκούσαν μόνο λίγα δευτερόλεπτα, και πάλι θά έδιναν στά αισθήματα τήν δυνατότητα νά υπάρξουν και νά συντηρηθούν καθ' έαυτά, στην αιωνιότητα πού συνυπάρχει με τούτη τήν σύντομη διάρκεια. "Οσο κρατούν και όσο διαρκούν τά υλικά, ακόμη και σε αυτές τις στιγμές, το αίσθημα απολαμβάνει μιαν αιωνιότητα. Το αίσθημα δεν πραγματώνεται στο υλικό αν το υλικό δέν έχει προηγουμένως περάσει έξ ολοκλήρου στο αίσθημα, στο παραστατό ή στο πάθημα. "Ολη ή ύλη γίνεται εκφραστική."


 

 

Τι είναι Φιλοσοφία;- G.Deleuze-F.Guattari Μτφρ:Σταματίνα Μανδηλαρά

«Μια μέρα πιθανόν να μάθουμε πως δεν υπήρχε τέχνη,παρά μόνο ιατρική...» Le Clezio