Marginalia

Όχι ρε σεις, όχι genitalia. Marginalia είπα. Δηλαδής αυτά που γράφουνε οι φοιτητάδες στις άκρες των βιβλίωνε που μελετούνε.

Αδειάζοντας, λοιπόν, μπαούλα και ντουλάπες, βρήκα το Brave New World του μπατζανάκη μου του Aldous Huxley. Flamingo Modern Classics, ανατύπωση 1993. Οκ. Ήμουν 21 όταν το είχα ψωνίσει απ'το Dillon's έναντι λιρών Αγγλίας 5.99.

Μοιράζομαι εδώ μερικές από τις παράπλευρες σημειώσεις μου, και προσκαλώ την παρέα να κάνει το ίδιο.

Σελίδα 1

Ο Huxley γράφει:

Α squat grey building of only thirty-four storeys. Over the main entrance the words, CENTRAL LONDON HATCHERY AND CONDITIONING CENTRE, and, in a shield, the World State's motto, COMMUNITY, IDENTITY, STABILITY.

Eγώ σαν τη μπούτσα πετάγομαι απο δίπλα και σημειώνω:

"SLOGANS - compare w/1984 - How, why, where"

Σελίδα 15

Στο τέλος του πρώτου κεφαλαίου, γεμίζω τη μισή κενή σελίδα με το μολύβι μου. Γραφικός χαρακτήρας αρκετά διαφορετικός απο τον τωρινό. Στρογγυλεμμένα "f", ευδιάκριτα "s".

"Immediately we are made aware of how state control is achieved here. It is a purely physiological business, as it is in Woman at the Edge of Time (σημείωση: αυτό δε θυμάμαι πότε το διάβασα ούτε τί πραγματεύεται). Contrast, however, to F451 (σημείωση: Fahrenheit 451) and 1984, in which the state tries to control the SOUL rahter than body. (Which attempt is the most successful?)

Noμίζω οτι τότε είχα ήδη γνωριστεί με τη Jacqueline. Δε θυμάμαι αν τα είχαμε, αλλά σίγουρα ήθελα να την πηδήξω. Ήταν πάντα ένα κίνητο για να διαβάζω πολύ, και κατα τη διάρκεια των πρώτων ραντεβού μας, και όταν ζούσαμε μαζί, και όταν αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Αυτή ήταν το πλουσιοκόριτσο που οι γονείς της είχαν μια τεράστια έκταση στο Cumbria, εγώ ο Κυψελιώτης που κάπως έπρεπε να αποδείξει οτι ήταν αντάξιός της. Έβγαζα τα κόμπλεξ μου στη βιβλιοθήκη, με απανωτά ξενύχτια και στίβες σημειώσεων.

Σελίδα 124

Ο Huxley γράφει:

...Ηe held out his right hand in the moonlight. From the cut on his wrist the blood was still oozing. Every few seconds a drop fell, dark, almost colourless in the dead light. Drop, drop, drop. Tomorrow, and tomorrow and tomorrow...

He had discovered Time and Death and God.

"Alone, always alone," the young man was saying.

Aκόμα και το working class complex μου δεν είναι αρκετό για να με κάνει να πιάσω την αναφορά στον Shakespeare. Σημειώνω, αφελώς:

"Loneliness can do this?"

Σελίδα 174

Ο Huxley γράφει:

And suddenly her arms were round his neck; he felt her lips soft against his own. So deliciously soft, so warm and electric that inevitably he found himself thinking of the embraces in Three Weeks in a Helicopter. Ooh! Ooh! the stereoscopic blonde and aah! the more than real blackamoor. Horror, horror, horror... he tried to disengage himself; but Lenina tightened her embrace.

Αριστερά απ'την παράγραφο, πάντα με μολύβι, προσθέτω σημείωση ανούσια, άχρηστη για οποιοδήποτε essay. Μια απ'αυτές τις σημειώσεις που τις χώνεις εκεί απλά επειδή *πρέπει* να το κάνεις εκεί και τότε.

"Τhis should be the way out."

Καλά, αγόρι μου. Κοιμήσου  

Περιμένω τα δικά σας.

Χαιρετισμούς,
DocHeart

 

Καλά, πόσο βιτσιόζος είσαι;!!! Σημειώσεις σε λογοτεχνία;;;!!! Εργασίες είχες να γράψεις; Νιάτα αγχωμένα, τι να πεις.


Το δικό μου clueless θράσος αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός οτι δέχτηκα στη δευτέρα λυκείου να αναλάβω μετάφραση επί χρήμασι άρθρου του Axelos από τα αγγλικά στα ελληνικά. (Βλήμα, προφανώς, και το άτομο που μου το πρότεινε, να 'ναι καλά!) Το Χριστό μου δεν καταλάβαινα, αλλά δεν το έβαζα κάτω. Κάποτε επιτέλους η πραγματικότητα με χτύπησε κατάμουτρα και παραδέχτηκα την ήττα μου. Την ηλιθιότητα μου πάνω στο θέμα τη συνειδητοποίησα κάποια χρόνια αργότερα. Και τι πειράζει;  



​

 

Τίποτα ενδιαφέρον. Περίληψη και σημαντικοί όροι δίπλα σε σχεδόν κάθε παράγραφο.
Πού και πού κανένα ερωτηματικό, όταν θέλω κάποια διευκρίνηση.
Μόνο σε ένα συγκεκριμένο μάθημα θα δείτε κάμποσα "wtf?" (=what the fuck?), στο οποίο, επί δυο κεφάλαια πονοκεφάλιαζα να μάθω τις απόψεις ενός και στα επόμενα τις απέρριπταν.
Στην πρώτη περίπτωση που το αντιλήφθηκα αυτό, έχω απλά σημειώσει αθώα "στο επόμενο κεφάλαιο ανασκευάζονται οι απόψεις του S."

Marginalization : απόλυτα σαδιστική απαίτηση, ειδικά όταν το θυμάσαι ακριβώς πριν παραδώσεις το γραπτό

 

στα 21 μου ειχα μεταφρασει ολη τη βιοχημεια του Langer (παρεπιπτοντως απιστευτο βιβλιο) μια και η εδρα έδινε μονο σημειωσεις..επι ενα μηνα,θυμαμαι ηταν Ιουλιος, έλιωνα στη γραπτη μεταφραση πανω σε κιτρινες κολλες..οταν μετα απο χρονια τις ξαναδιαβασα, αν και σχετικα καλες σε νοημα, εσπευσα να τις σκισω..εχω μια ταση να απορριπτω το παρελθον μου....

 

Απο το δημοτικό, μέχρι και τώρα στο κωλο-ΤΕΙ υπάρχει πάντα η ευχάριστη και πάντοτε θετική άποψη μου για τον καθηγητή, καθώς και μερικά πολύ όμορφα grind-gore σχεδιάκια που περιλαμβάνανε το κεφάλι του εκάστωτε καθηγητή και πολλά μυτερά αντικείμενα ή αρουραίους.
Τελευταία αυτό διορθώθηκε, μιας και οι ικανότητες μου στο σχέδιο έγιναν καλύτερες.

Και απο Ηλεκτροτεχνία Ι σας παραθέτω απόσπασμα που βρίσκεται δεξιά απο το "βιβλίο" (σημειώσεις) που μας έδωσε ο καθηγητής:
"Οι χρωματικοί δακτύλιοι που βρίσκονται στις αντιστάσεις μας ορίζουν την ονομαστική σε Ωμ αντίσταση. Ο τελευταίος δακτύλιος μας δίνει το λάθος σε ποσοστό. Άμα συνεχίσει ο μαλάκας να μας λέει ακριβώς ότι γράφει μέσα το βιβλίο θα τον πνίξω με το καλώδιο. Ο μαλάκας τσεκάρει και όλας να δει άμα γράφουμε τις μαλακίες του, μη χέσω."

Και τα λοιπά, πάντα σε αυτό το κλίμα.  

 

Απάντηση: Marginalia

Δυστυχώς έχω την άθλια συνήθεια να διαβάζω πλαγιαστά και πολύ γρήγορα, οπότε σημειωσεις ουδεμία...

Αλήθεια με τη Jacqueline τι απέγινε, γιατρέ μου?

 

Απάντηση: Marginalia

τελειωσα το 1979 τ0 λυκειο με 3 κολλες της αναφορας και ενα στυλο μπικ οποτε απο σημειωσεις τιποτα
Την σχολη με κασετοφωνακι κλπ κλπ

 

Tα βιβλία που δανειζόμουν από τη βιβλιοθήκη της σχολής μου ήταν γεμάτα από τέτοιες σημειώσεις.
Πολλές φορές μάλιστα το διασκεδαστικό είναι πως γίνονταν και διάλογοι ανάμεσα στους αναγνώστες. Φυσικά τα σχόλια ή οι απαντήσεις μπρορεί να απείχαν ακόμη και 10 χρόνια μεταξύ τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων διαλόγων,..
"άρα από τη σχέση 6.26, το gain στο relay πρέπει να είναι...".
Απάντηση μεταγενέστερου αναγνώστη,
"Και που το βρήκες αυτό ρε φίλε;"

Άλλες χαρακτηριστικές υποσημειώσεις...αγκύλη –ερωτηματικό ή αγκύλη – σκονάκι.
Κλασική ατάκα "μας γάμησες τώρα", σημειωμένη δίπλα από συμπεράσματα που ο Θεός και η ψυχή τους στο πώς έβγαιναν.

Κορυφαία ατάκα που έτυχε να διαβάσω, «Ούτε τώρα το πέρασα το γαμίδι, 1999», σημειωμένο στο introduction. Δε θυμάμαι μήνα, είχε σημειώσει και μήνα.

Ωραία σημείωση που ακόμη θυμαμαι, στη τελευταία σελίδα του βιβλίου «Περι έρωτος και άλλων δαιμονίων»,
«Σημείωση για όποιον δανειστεί αυτό το βιβλίο. Ο δρόμος στρώνεται μ’ αγκάθια για εκείνους που ξέρουν ν΄ αναπνέουν την ευτυχία».
Φυσικά, η υποσημείωση αυτή ήταν εξαίρεση μιας και τις περισσότερες φορές τα λογοτεχνικά βιβλία ήταν άθικτα.

Εγώ από την άλλη, τις περισσότερες φορές σημείωνα αυτά που ήθελα σε λευκές κόλλες ( αυτό ίσως έχει να κάνει και με το ότι δεν υπήρχε αρκετός χώρος στο περιθώριο με όλα αυτά που έγραφαν οι προγενέστεροι...), τις οποίες φυσικά πάντα μα πάντα έχανα.