Opera

Οπερα τραγούδι. Δε θα βάλω απλα θυμηθηκα οτι μια κύρια γι να κάνουμε. Ερωτα και να τις έρθει ή διάθεση. Ηθελε να τις βάλω όπερα να ακούει εψΧνα στο ράδιο να βρω κάτι κ ευτηχως έπεσα πανω σε εκπομπή. Με όπερα αν θυμάμαι. Κανάλι. Της έρα.δε θύμαμαι κ καλά..πάντως. μονο με όπερα καυλωνε το μωρο μου .

 

Arnold Schönberg - Die Erwartung, Οp. 17.

Μονόδραμα, μονόπρακτο. Γράφτηκε το 1909 στη Βιέννη, το πρώτο θεατρικό έργο του Schönberg.
Ο ίδιος ο τίτλος (“Η προσμονή”) δίνει το στίγμα της δραματουργικής φύσης του έργου. Δεν υπάρχει δράση, η ιστορία είναι τελείως εσωτερικευμένη – η γυναίκα-πρωταγωνίστρια βρίσκεται σε παραλήρημα, και αυτό φαίνεται να είναι το μόνο πραγματικό στοιχείο του έργου.

Το έργο αποτελείται από τέσσερις σκηνές, οι πρώτες τρεις σύντομες.
Νύχτα. Σε δρόμο κοντά σε δάσος, μια γυναίκα ψάχνει εναγωνίως τον εραστή της. Μέσα στο δάσος, τρομαγμένη από τους θορύβους που ακούει, νομίζει ότι βρήκε τον εραστή της, αλλά αποδεικνύεται απλά κορμός δέντρου. Παρόλο που θα βρεθεί σε ξέφωτο, ο τρόμος της λόγω των σκιών και των θορύβων παραμένει. Βγαίνοντας από το δάσος, συναντάει τον πεθαμένο εραστή της, και τότε όλα συγχέονται, υστερία, φαντασία, όνειρο, πραγματικότητα.

Το έργο θεωρείται από τα πλέον αντιπροσωπευτικά του προηγούμενου αιώνα, τόσο δραματουργικά όσο και μουσικά. Είναι η πρώτη πλήρως ατονική όπερα, όπου η φωνή χρησιμοποιεί ρευστά μια απίστευτη πληθώρα από registers, ψιθυριστό, λυρικό, εμφατική απαγγελία, άρια, κανονική ομηλία, και η ενορχήστρωση προβλέπει μια πολύ διευρυμένη ορχήστρα (ανάμεσα στα άλλα, τουλάχιστον 16 πρώτα βιολιά και 14 δεύτερα, 10-12 βιόλες). Ήταν τόσο avant-garde για την εποχή της που χρειάστηκε να περάσουν πάνω από δέκα χρόνια για να ανέβει σε σκηνή.

Στο IMSLP θα βρείτε την πλήρη παρτιτούρα.

H υπέροχη εκτέλεση που αναρτώ (Decca) είναι του 1979.
Σοπράνο Anja Silja, την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης διευθύνει ο Christoph von Dohnányi.

 

Ότι πιο λατρεμένο σε όπερα! 

 

Λατρεμένο!

 

Tώρα: Μet on demand, free streaming, Ιl Barbiere di Siviglia, Rossini, παράσταση του 2007. Σκηνοθεσία του Bartlett Β. Sher.

Κορυφαία παράσταση, νευρώδης, διασκεδαστικότατη. Η πεμπτουσία της οpera buffa, με εξαιρετικό χαρακτήρα και ρυθμό, χωρίς άσκοπους εκμοντερνισμούς σε σκηνικά ή κουστούμια, καταπληκτικές ερμηνείες, αίσθηση της σκηνής και αβίαστη κωμικότητα.

 

Aπό αριστερά: Ambrogio (Rob Besserer, ύπνος και συμφορές), Berta (Claudia Waite), don Basilio (J. Relyea), don Bartolo (J. Del Carlo), μπροστά η Rosina, Joyce DiDonato. Δεξιά ο Figaro (Peter Mattei) και ο Lindoro/Almaviva, J.D. Florez. Όλοι εξαιρετικοί και διασκεδαστικότατοι συνάμα.

Έφυγα για την δεύτερη πράξη, σσσ, αρχίζει    

[θα τη βρείτε μαζί με πολλές άλλες στην σελίδα των άπειρων παραστάσεων σε (free) streaming on demand, εδώ. Enjoy.]