To be or not to be

Απάντηση: To be or not to be

Supertheory Of Supereverything :

First time I had read the Bible
It had stroke me as unwitty
I think it may started rumor
That the Lord ain't got no humor

Put me inside SSC
Let's test superstring theory
Oh yoi yoi accelerate the protons
stir it twice and then just add me, 'cause

I don't read the Bible
I don't trust disciple
Even if they're made of marble
Or Canal Street bling

From the maelstrom of the knowledge
Into the labyrinth of doubt
Frozed underground ocean
melting - nuking on my mind

Yes give me Everything Theory
Without Nazi uniformity
My brothers are protons
My sisters are neurons
Stir it twice, it's instant family!

I don't read the Bible
I don't trust disciple
Even if they're made of marble
Or Canal Street bling

My brothers are protons
My sisters are neurons
Stir it twice dlja prekrastnih dam...

Do you have sex maniacs
Or schizophrenics
Or astrophysicists in your family
Was my grandma anti anti
Was my grandpa bounty bounty
Hek-o-hek-o-hej-o
They ask me in embassy!

'Cause I don't read the Bible
I don't trust disciple
Even if they're made of marble
Or Canal Street bling

And my grandma she was anti!
And my grandpa he was bounty!
And stir it twice
And then just add me!
Partypartypartypartypartyparty
now afterparty...

 

"«Ας καταλάβουμε αντίθετα ότι ο Σαντ δεν ξεγελιέται από την φαντασία του...η ζωτικότητα της σκέψης του περνάει στη λογική της ζωής του.» (Λακάν, "Καντ και Σαντ", σελ. 65)

Ο Ζακ-Αλέν Μίλλερ, στην εργασία του «Από το Σύμπτωμα στη Φαντασία» του 1981/2, όπου διαφοροποιεί την φαντασία από το σύμπτωμα, έβαλε την έμφαση σε αυτή τη φράση. Δεν πρέπει κανένας να ξεγελιέται από την φαντασία του. Για να κατακτήσουμε την λογική της φαντασίας, ο καθένας της δικής του φαντασίας, πρέπει αυτή να περάσει στην λογική της ζωής του. Είναι ο ορισμός της ψυχανάλυσης. Στην ψυχανάλυση πρέπει ο καθένας να μάθει να γνωρίζει την λογική της φαντασίας του και μετά να περάσει αυτή τη λογική στην λογική της ζωής του. Αυτό σημαίνει, «να μην ξεγελιόμαστε από την φαντασία μας.» Είναι κάτι που ο Μίλλερ πήρε από αυτή τη φράση. Να ζούμε μια ζωή που έχει τη δική της λογική, που έχει κάποια σχέση ανάμεσα «στην ζωτικότητα της σκέψης του και στην λογική της ζωής του." (Vicente Palomera, "The Sadean Fantasy")

Με άλλα λόγια, αυτός που έχει κατακτήσει την λογική της φαντασίας του, και την έχει περάσει στη λογική της ζωής του, δεν ΕΧΕΙ απόψεις, αλλά ΕΙΝΑΙ οι απόψεις του. (D.)

 

"You can't live a perfect day without doing something for someone who will never be able to repay you."

John Wooden (Basketball coach)

 

"It's what you learn after you know it all that counts."

John Wooden

 

«Η ψυχή μου είναι μια κρυμμένη ορχήστρα... Το μόνο που ακούω είναι η μουσική» (Φερνάντο Πεσόα)

Τι είναι συνείδηση; - TO BHMA

«Αυτή την ξεχωριστή ημέρα, τα 121α μου γενέθλια, είναι ωραίο να έχω γύρω μου όσους αγαπώ. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι νιώθω γέρος, αλλά στο σώμα, όχι στο μυαλό. Πο, πο! Αρχισα πάλι να σκέφτομαι με τον παλιό τρόπο: μυαλό και σώμα, πνεύμα και ύλη. Είμαι αδικαιολόγητος. Το πνεύμα της μηχανής έχει εξορκιστεί εδώ και καιρό και, να η Σελέστ, η γλυκιά αναβαθμισμένη κόρη μου, η ζωντανή απόδειξη.

Φιλάει το γερασμένο μέτωπό μου. Χρονολογικά η Σελέστ είναι 90 χρόνων. Σωματικά είναι μια γενετικά τροποποιημένη γυναίκα 30 ετών. Ψυχολογικά - ε, στην εποχή μας πρέπει να βλέπουμε με ανοιχτό μυαλό τις ψυχολογικές καταστάσεις. Ο γονιός όμως ποτέ δεν παύει να ανησυχεί για τα παιδιά του και η αναβάθμιση - η μεταφορά των πληροφοριών από τον παλιό εγκέφαλό της στον νέο - με προβλημάτισε, το ομολογώ. Πάντοτε ένιωθα λιγάκι υπεύθυνος για τη δημοτικότητα που έχει σήμερα η πνευματική μεταβίβαση, συνέβαλα στη δημιουργία ενός κλίματος αποδοχής. Συγχωρήστε μου τις αναπολήσεις».

.........................

Η πίστη σε μια εσώτερη υπόσταση, ή κεντρικό πυρήνα, ή προσωπικότητα, λεγόταν «θεωρία τού εγώ». Η εναλλακτική «θεωρία των δεσμών» είχε περισσότερο νόημα από τη νευρολογική άποψη, αλλά πρόσβαλλε τις βαθύτερες διαισθήσεις μας. Τόσο το χειρότερο, σκέφτηκα. Θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα. Ο φιλόσοφος Ντέρεκ Πάρφιτ το έθεσε ξεκάθαρα: δεν είμαστε αυτό που πιστεύουμε ότι είμαστε. Οι ενέργειες και οι εμπειρίες συνδέονται αλλά δεν έχουν ιδιοκτήτη. Η ανθρώπινη ζωή συνίσταται σε μια μακρά σειρά - ή δέσμη - μπερδεμένων νοητικών καταστάσεων που απλώνονται σαν ζιζάνια στις μέρες και στα χρόνια, χωρίς όμως να έχουν κάποιον (ή κάτι) στο κέντρο τους. Ο εγκέφαλος ενεργεί, σκέφτεται, έχει συγκεκριμένες εμπειρίες και αυτό είναι όλο. Δεν υπάρχει κάτι βαθύτερο στο να είναι κανείς ένα πρόσωπο. Το μαγικό υφάδι του εγκεφάλου δεν χρειάζεται απαραίτητα μιαν υφάντρα.

....................

Ο εαυτός μπήκε στο εργαστήριο της νευροβιολογίας. Εκείνη περίπου την εποχή έγινε εμφανές ότι, αντί για ένα «πνεύμα της μηχανής», τελικά μάλλον είμαστε η σύνθεση δύο φαντασμάτων. Ο εαυτός της παρούσας στιγμής - ο αποκαλούμενος «ελάχιστος» ή «πυρήνας» - ήταν, όπως είπε ο νευροεπιστήμονας Αντόνιο Νταμάσιο, «μια παροδική οντότητα, η οποία αναδημιουργείται για το καθένα από τα αντικείμενα με τα οποία διαντιδρά ο εγκέφαλος». Συνδεόταν με εγκεφαλικά συστήματα που σχετίζονταν με τη χαρτογράφηση και τη ρύθμιση των σωματικών καταστάσεων. Το άλλο φάντασμα ήταν ο «εκτεταμένος» εαυτός: ένα ενιαίο, συνεχές ον το οποίο ταξίδευε από το παρελθόν το οποίο θυμόταν στο μέλλον το οποίο περίμενε με ένα σύνολο δεξιοτήτων, αποθεμάτων γνώσεων και διαθέσεων ώστε να ενεργεί με συγκεκριμένους τρόπους. Αυτός ο «αυτοβιογραφικός» εαυτός αναδυόταν από τα δίκτυα της γλώσσας και της μακροπρόθεσμης μνήμης. Ο Μάικλ Κατζανίγκα, ένας από τους μεγάλους πρωτοπόρους της γνωστικής νευροεπιστήμης, υπέδειξε ένα συγκεκριμένο σύστημα του αριστερού ημισφαιρίου - το αποκάλεσε «ο διερμηνέας» - του οποίου το έργο ήταν να πλέκει ξεχωριστά νήματα εγκεφαλικής λειτουργίας σε μια ενιαία κλωστή υποκειμενικής εμπειρίας. Λειτουργούσε εντοπίζοντας δίκτυα δραστηριότητας σε διάφορα σημεία του εγκεφάλου και συσχετίζοντάς τα με γεγονότα στον εξωτερικό κόσμο: ήταν ένας αφηγητής ιστοριών.

..................

Ολοι έχουμε μια εσωτερική φωνή. Αυτή συνεχίζει την ιστορία και συντηρεί την ψευδαίσθηση ότι «κάποιος είναι μέσα».

Τα λόγια αυτά όμως, που διαβάζετε αυτή τη στιγμή, τίνος είναι; Δικά σας ή δικά μου; Το νόημα της συγγραφής είναι να συλλάβει τη φωνή που βρίσκεται μέσα στο κεφάλι κάποιου άλλου. Αυτό κάνω. Τα λόγια μου έχουν καταλάβει τα κυκλώματα της γλώσσας του εγκεφάλου σας. Εγινα, έστω παροδικά, η εσωτερική φωνή σας. Δεν σημαίνει αυτό, υπό μιαν έννοια, ότι έγινα εσείς (ή εσείς εγώ): το ερώτημα είναι σοβαρό. Το γραπτό κείμενο είναι μια πρωτόγονη αλλά ισχυρή μορφή εικονικής πραγματικότητας. Εν αρχή ην ο λόγος.

..........................

«Και έτσι η Σελέστ, η γλυκιά αναβαθμισμένη κόρη μου, με παίρνει από το χέρι και με οδηγεί στον θάλαμο όπου με περιμένει το δώρο μου. Βλέπω το γενετικά τροποποιημένο σώμα μου, να κάθεται ακίνητο: το άψυχο σώμα ενός νεαρού άνδρα έτοιμου για την ανάσταση. Το κύκλωμα του εγκεφάλου από νανοσωλήνες άνθρακα βρίσκεται σε νάρκη, σύντομα όμως θα κατοικηθεί από το ψηφιακό του πνεύμα. Οπως η Σελέστ, διάλεξα τα 30. Ηταν μια καλή ηλικία. Αντίθετα από αυτήν, αντιστάθηκα στον πειρασμό των κοσμητικών επεμβάσεων. Ετσι όπως είμαι, και αν σας αρέσω. Και προτίμησα ένα συντηρητικό επίπεδο αντιμετάθεσης 1, ο καινούργιος εγκέφαλός μου θα λειτουργεί, όπως ο παλιός, σαν ξεχωριστή μονάδα με μη ενισχυμένο λογισμικό. Η Σελέστ είναι επίπεδο 3 - ενισχυμένη και συμβατή με τη συνείδηση κυψέλης. Είναι απόλυτα εμπλεγμένη στον ιστό της συλλογικής συνείδησης - δηλαδή την κυψέλη.

"Πώς είναι; " τη ρωτάω.

"Ασύλληπτο" λέει, κοροϊδεύοντας με το βλέμμα της τη νοσταλγία μου για τον ανεπαρκή ατομισμό. Υστερα μου λέει ότι ήρθε η ώρα. Κάθομαι στην καρέκλα δίπλα στο πτώμα μου, μακάρι να μην ήταν όλα τόσο τελετουργικά.

"Χρόνια πολλά, μπαμπά."

 

Απάντηση: To be or not to be

 

No good deed goes unpunished.

Ματαιότης, ματαιοτήτω, τα πάντα ματαιότης.

(Not to be).​

 

"Τίποτα που μπορεί και καθρεφτίζει όλο το ανθρώπινο πάθος και την ελπίδα και την τρέλα, κι έπειτα τ' αποδείχνει κιόλας, δεν ήταν ποτέ απλώς παιχνίδι", είπε ο θείος του. "Παίξε".

(William Faulkner, “Το άλογo”)

 

«Δεν είναι τραγικό αν σε καταλάβουν και δεν σε δεχτούν, τραγικό είναι να σε δέχονται χωρίς να σε καταλαβαίνουν».

(Άκης Πάνου)

 

Ο Οδυσσέας και οι Σειρήνες

Είναι γνωστό ότι ο πανούργος Οδυσσέας, μόλις αντίκρισε το νησί των ανθρωποφάγων τραγουδιστριών, των Σειρήνων, έβαλε να τον δέσουν πάνω στο κατάρτι του καραβιού του, βούλωσε όμως με κερί τ' αυτιά των κωπηλατών, ώστε η απόλαυση της τέχνης χάρη στο κερί τους και στα δεσμά του να μείνει χωρίς δυσάρεστες συνέπειες. Όπως περνούσαν το νησί κωπηλατώντας σε απόσταση ακοής, είδαν οι κουφοί υπηρέτες τον ήρωά μας να συστρέφεται πάνω στο κατάρτι προσπαθώντας να λυθεί και τις πλανεύτρες γυναίκες να φουσκώνουν τους λαιμούς τους. Όλα, λοιπόν, φάνηκαν να εξελίσσονται με βάση τα συμφωνημένα και προβλεπόμενα. Ολόκληρη η αρχαιότητα έδωσε πίστη στον πολυμήχανο για το κατόρθωμα που πέτυχε χάρη στην πανουργία του. Να είμαι ο πρώτος που το αμφισβητώ; Σκέφτομαι ως εξής: όλα καλά, αλλά ποιος - πέρα απ' τον Οδυσσέα - λέει ότι οι Σειρήνες πραγματικά τραγουδούσαν στη θέα του δεμένου άντρα; Να χαράμισαν πραγματικά αυτές οι πανίσχυρες κι εύστροφες γυναίκες την τέχνη τους απευθυνόμενες σε ανθρώπους που δεν είχαν καμιά ελευθερία κινήσεων; Αυτή είναι η ουσία της τέχνης; Θα προτιμούσα να δεχτώ ότι αυτοί οι λαιμοί, που οι κωπηλάτες τους είδαν να φουσκώνουν, έβριζαν μ' όλη τους τη δύναμη αυτό τον καταραμένο, προσεκτικό επαρχιώτη, κι ότι ο ήρωάς μας συστρεφόταν (πράγμα επιβεβαιωμένο), γιατί ακόμα κι αυτός στο κάτω κάτω της γραφής ντρεπόταν!

(Μπέρτολτ Μπρεχτ, Διόρθωση παλιών μύθων)

 

Απάντηση: To be or not to be

Socrates
​

Jean-Paul Sartre, Plato
​

William Shakespeare
​

Frank Sinatra
​

Miss Connie from Romper Room
​

Scooby Doo
​

Fred Flintstone
​

Jimmy Durante
​

Betty Boo
​

The Police
​

Manfred Mann
​

Homer Simpson
​

Martin Buber
​

Rene Descartes
​

Popeye
​

God
​

Nietzsche
​

God​

 

Απάντηση: To be or not to be