To be or not to be

Απάντηση: To be or not to be



 

 

«Όλοι είναι τρωτοί σε κάτι - εμένα αυτό είναι το αδύνατο σημείο μου. Αντικρίζοντας τη γυναικεία ομορφιά, τυφλώνομαι σε όλα τα άλλα. Έρχονται στο πρώτο μάθημα, κι αμέσως ξέρω ποια είναι για μένα. Υπάρχει ένα διήγημα του Μαρκ Τουέιν όπου ο αφηγητής τρέχει να ξεφύγει από έναν ταύρο, σκαρφαλώνει σε ένα δέντρο, κι ο ταύρος τον κοιτάζει και σκέφτεται: "Είστε το γεύμα μου, κύριε". Ε, λοιπόν, όταν τις βλέπω μέσα στην τάξη, αυτό το "κύριε" μετατρέπεται σε "νεαρή κυρία"».

«Αυτή η ανάγκη. Αυτός ο παραλογισμός. Θα σταματήσει άραγε ποτέ; Ύστερα από λίγη ώρα, δεν ξέρω πια καν τι είναι αυτό που θέλω τόσο απελπισμένα. Τα βυζιά της; Η ψυχή της; Τα νιάτα της; Το απλοϊκό της μυαλό; Ίσως είναι κάτι χειρότερο από αυτά, ίσως τώρα, που ο θάνατος πλησιάζει, επιθυμώ κατά βάθος να μην είμαι ελεύθερος».

«Η αναταραχή είχε δύο τάσεις. Υπήρχε ο φιλελευθερισμός, που έδινε οργιαστικές ελευθερίες στο άτομο κι ερχόταν σε σύγκρουση με παραδοσιακά συμφέροντα της κοινότητας, μαζί του όμως, και πολύ συχνά ως έτερον ήμισυ, υπήρχε ο συλλογικός αγώνας για τα πολιτικά δικαιώματα κι ενάντια στον πόλεμο, η ανυπακοή, η ηθική βάση της οποίας βρίσκεται στον Θορώ. Οι δύο τάσεις συναντιόνταν κι έκαναν το όργιο δύσκολο να υποτιμηθεί και να αμφισβητηθεί».

Φίλιπ Ροθ: Το ζώο που ξεψυχά

«Το φορτίο του συγγραφέα δεν είναι ότι τα πάντα πρέπει σώνει και καλά να είναι βιβλίο. Είναι ότι τα πάντα μπορούν να γίνουν βιβλίο. Κι ότι καθόλου δεν μετράνε σαν ζωή μέχρις ότου να γίνουν βιβλίο».

«Πραγματικά πιστεύεις ότι η συνείδηση είναι μια εβραϊκή εφεύρεση από την οποία είσαι απρόσβλητος; Πραγματικά πιστεύεις ότι μπορείς να περνάς καλά, παρεΐτσα μ όλους τους άλλους γκλαμουράτους γαμίκουλες, χωρίς να ενοχλείσαι από συνειδησιακά θέματα; Χωρίς να ενοχλείσαι από οτιδήποτε άλλο πέρα από το να διαπιστώνεις πόσα αστειάκια μπορείς να πεις για τους ανθρώπους που σε αγάπησαν περισσότερο σ αυτό τον κόσμο;»

Φίλιπ Ροθ: Ζούκερμαν Δεσμώτης

 

La chair est triste, helas, et j' ai lu tous les livres...

Stephane Mallarme, "Brise Marine"

 

"Oh Lordy! I am much too old and experienced to start playing Russian roulette with free will again."

Kilgore Trout

 

Απάντηση: To be or not to be



Το θεϊκό στον άνθρωπο
είναι τα άγρια πάθη
που τη ζωή του κυβερνούν
απ`της ψυχής τα βάθη,
Μιλώ για κείνο το θεριό
που κρύβεται εντός μας
και περιμένει σιωπηλό
φίλος μαζί κι εχθρός μας.

Το τραγικό στον άνθρωπο
είναι η γοητεία.
Να παρασύρεται οικτρά
απ`την αμφιβολία
την ώρα που στο είναι του
ξυπνάνε τ`άγρια πάθη
και τον τραβούν με το στανιό
στα πιο μεγάλα λάθη.

Κι εντέλει τι είναι ανθρώπινο;
Τι ίσιο και τι λάθος;
Και τι θα πει ρηχότητα;
Και τι μεγάλο βάθος;

 

ΓΟΤΘΙΚΗ ΦΥΣΗ
[ GOTHIC NATURE ]


Είδα ένα κορίτσι που έτρεχε μέσα στη νύχτα
ανάμεσα στα δέντρα που δεν το αγαπούσαν
και τις σκιές πολλών πατεράδων

χωρίς μονοπάτια, χωρίς
ψίχουλα ψωμιού και λευκά χαλίκια
κάτω από ένα φεγγάρι που δεν του λέει τίποτα
Το εννοώ ότι λέει: Τίποτα

Είναι ένας άντρας εκεί γύρω
που περνιέται για εραστής
αλλά μυρίζει σαν δολοφόνος ληστής
Πόσες φορές θα πρέπει να της πει
να σκοτωθεί μόνη της προτού το κάνει αυτός;

Δεν υπάρχει λόγος να πει
σ' αυτό το κορίτσι: Θα σε φροντίσουμε.
Εδώ είναι ένα ασφαλές δωμάτιο, εδώ
είναι το φαγητό και ότι χρειαστείς.

Δεν μπορεί να δει αυτό που βλέπεις.
Το σκοτάδι πέφτει επάνω της ορμητικά
και την σκεπάζει σαν χιονοστιβάδα.
Θα ήθελε να κάνει ένα βήμα μέσα του
σαν να μην έχασκε το κενό μπροστά,
αλλά ο προορισμός,
να εγκαταλείψει το σώμα πίσω της
σαν να ήταν τσαλακωμένο πουκάμισο

Είμαι η ηλικιωμένη κυρία
που βρίσκεις πάντα σε ιστορίες σαν κι αυτήν,
που λέει, Γύρνα πίσω, αγαπητή μου.

Πίσω σημαίνει, πίσω στο κελάρι
όπου κατοικεί το κακό
όπου βρίσκονται οι άλλοι,
όπου μπορείς να δεις
τι είναι αυτό που μοιάζει με πεθαμένο
και ποιος το θέλει έτσι.

Έπειτα θα είσαι ελεύθερη
ν’ αποφασίσεις. Να το κάνεις
με τον τρόπο σου.

Μάργκαρετ Άτγουντ
(Μετάφραση: Έλσα Κορνέτη)
Περιοδικό Περιποίησης: Κουκούτσι

 

Απάντηση: To be or not to be

:evil:to bitch or not to bitch? 

 

Catherine Millet

Ζήλια: Η άλλη ζωή τής Κατρίν Μ.

μτφρ.: Αθανάσιος Κυριαζόπουλος


1. Οταν ξεκινάς για κάτι, η βαθύτατη ανάγκη σου να σεβαστείς την ελευθερία των πραγμάτων, σε υποχρεώνει να καταλήγεις σε αναπάντεχες αποχρώσεις. Είναι πάντα οι απρόβλεπτες, αλλά αναπόφευκτες συγκυρίες που θα βαφτίσουν την κατάκτησή σου και θα της δώσουν ένα όνομα. Θα πρέπει, δηλαδή, να 'σαι λίγο ριψοκίνδυνος, λίγο ισορροπιστής, ώστε να βουτήξεις εκτός της λεπτομερούς διάρθρωσης του ονείρου σου.

2. Η πίστη στο άγνωστο επόμενο, που σημαίνει και λήθη του ονείρου, φέρνει και την πρώτη πράξη. Επιτέλους, αναπνέεις. Βάζεις στη φωτιά ένα χαρακτηριστικό σου για να δεις αν κάηκες. Με απλά λόγια, είσαι διαθέσιμος. Κάθε φορά με υπόλοιπο ταυτότητας.

3. Κάποια κύτταρα, που δεν παίρνουν αρκετό αέρα, φτιάχνουν τον πρώτο πόνο. Το γαληνό παιδί ταράζεται. Ψάχνει λύση με θαυμαστικό, μέλλον με κατάφαση. Η παραμικρή καθυστέρηση ίσως προκαλέσει αυτή τη γλυκιά θλίψη που ντύνει η φρεσκάδα, ίσως πάλι, τη φλεγμονώδη τραχύτητα που προκάλει η δυσανεξία.

4. Γρήγορα θα ανακαλύψουμε μια χρήση που θα σβήσει τον πόνο, που θα μουδιάσει τα μπλοκαρισμένα κύτταρα. Αυτή η ανακάλυψη θα φτιάξει την κατάχρηση και η κατάχρηση θα φτιάξει τα πρώτα ειδικά σημάδια. Ή δεν έχουμε την απαιτούμενη γνώση, ή ξεχνιόμαστε, πάντως δεν διώχνουμε την αιχμή που μας πληγώνει. Πρώτη αντίδραση, να κάνεις ότι δεν τη βλέπεις. Ν' απομακρύνεσαι για να μην ακούς.

5. Οσο ωριμάζουμε εμείς, ο πρώτος πόνος είναι πλέον γερασμένος. Εχει δώσει χώρο σε άλλες ενοχλήσεις, σε παιδιά του και εγγόνια. Εμείς, χωρίς να παίρνουμε χαμπάρι, συνεχίζουμε να καταπίνουμε το πρώτο αναλγητικό. Μήπως υπερκαταναλώνουμε την πρώτη ανακάλυψη επειδή φοβόμαστε να ζήσουμε τις επόμενες και σίγουρες πληγές;

6. Ολη η ζωή, σε λίγες λέξεις: να τρως ακριβώς όσο πεινάς. Οχι περισσότερο, όχι λιγότερο. Ούτως ή άλλως, τα βήματα είναι ορισμένα για μια πορεία. Αν ξεπεράσεις για λίγο ή για πολύ την ανάγκη, έχεις χάσει κι έναν κρίκο από τα πράγματα. Η αλυσίδα αρχίζει να έχει κενά και το κορμί διαλύεται για να τα καλύπτει. Πόσα κομμάτια να κοπείς και ποια αλυσίδα να κρατήσεις;

7. «Δεν μπορώ να εντοπίσω με ακρίβεια τη χρονική στιγμή μετά την οποία το σώμα μου διαχωρίστηκε από το είναι μου». Η αλυσίδα άρχισε να έχει κενά και ζητά τοκισμένα τα κομμάτια μας.

8. Τα όρια δεν τα ξεπερνάς συνάπτοντας πολλές και ταυτόχρονες ερωτικές σχέσεις. Οπως και δεν τα σέβεσαι όντας μονογαμικός. Τα μπλοκαρισμένα κύτταρα που ζητούν απεγνωσμένα αέρα δεν είναι ηθικοί αισθητήρες. Είναι πρόσωπα που δεν αρέσουν στον ιδιοκτήτη -τους- εαυτό και καθρέφτες σπασμένοι.

9. Η ζήλια μάς επισκέπτεται όταν είμαστε χρεωμένοι. Είναι η συνθήκη ζωής που καταγγέλλει την ήττα μας, όσο πιστεύουμε ότι ο άλλος τοποθετείται στα σωστά του.

 

Απάντηση: To be or not to be